Üftade Bir Genç
@Uftadebirgenc
14 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Bir kitap okudu
104 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
İnsan bazısını dile getirdiğimiz bedenindeki zâhiri ve bâtınî hallere bakınca kendisini yaratan kudreti ve bu kudretin dilediğini yaratabilecek mükemmellikte olduğunu görür. Böylesine aşağı ve değersiz bir damla sudan; olgun, güzel, hikmetli ve şaşılacak bir varlık yaratan kudretten daha üstünü olabilir mi ?
Sayfa 72 - 1.cilt
İnsan mükemmel bir hal üzere olduğu halde bile bir kıl ucu yaratmaktan âcizken muhakkak ki henüz bir damla suyken daha da âciz ve noksan durumdadır. Netice olarak insanın varlığından Cenâb-ı Hakk'ın zatının varlığı belli olur.
Sayfa 72 - 1.cilt
Okur Takip Önerileri
İnsanın yaratılışının aslından anlayacağı, varlığından evvel bir nutfe ve kötü kokulu bir su olduğudur. Onda ilk önce; akıl, kulak, göz, baş, el, ayak, dil, göz, damar, sinir, kemik, et, deri yoktu. Yalnızca beyaz şekilde bir suydu. Fakat sonrasında bütün bu hayret veren haller kendisinde meydana geldi. Peki, insan kendisi mi ortaya çıktı yoksa onu biri mi var etti ?
Sayfa 72 - 1.cilt
Geçmiş peygamberlerin kitaplarında onlara şöyle hitap edildiği bilinir:
" Nefsini tanı ki Rabb'ini de tanıyasın "
Sayfa 71 - 1.cilt
Üftade Bir Genç tekrar paylaştı.
Kendi içinde kaybolmuşsan, hayatının eskisi gibi olma ihtimali giderek azalıyor ve o saatten sonra nereye gideceğinin, ne yapacağının, nasıl yapacağının pek bir anlamı kalmıyor
Sayfa 64 - Doğan kitap
Bir kitap okudu
Önceleri ağlamaktan utanırdım. Hatta iğrendiğimi bile söyler, kendimi kandırmaya çalışırdım. Onun ferah, rahat ve serin taraflarını bilmiyordum. Su içmeye benziyor. Hani kana kana, nefeslenerek, doya doya, iliklerine kadar içmek. İnsan sonra hafifliyor ve gergin bir yay olmaktan kurtuluyor.
-Fethi Gemuhluoğlu-
Acını yaşa. Öfkeni de yaşa. Ve seyret. Kendini sakın bastırma. Öyle suyun üstünde akan yaprağa bakar gibi bak, seyret. Uzanıp onu almaya kalkışma. Kendini suçlama. Başkalarını da suçlama. Olacak olandan kaçınamazsın. O yüzden hiç bastırma kendini, baskılama. Çünkü insan bastırdığı duygunun esiri olur.
Cahit Zarifoğlu
Dostoyevski "İnsancıklar" adlı kitabında: "Çok tuhaftı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu." diyor. İnsanın içine atmasının, güçlü görünmeye çalışmasının en yorucu hali bu olsa gerek.
Bu kadar fazla açıldığıma, içimi döktüğüme, kitap gibi konuştuğuma pişmandım. Karşımdakinin beni anlayacağından emin olmadan ne diye açılmıştım?
Yaşamak, karanlık bir denizin kıyısında yürür gibi kaybolmanın kıyısında yürümekmiş; insanın kendisiyle mesafesi dünyanın geri kalanıyla arasındaki mesafeden daha büyükmüş. Yalnızlık, hayatın içindeki küçük bir parça değil, hayatın kendisiymiş
Sayfa 12
Eğer hala kızıyorsan,
kendin ile olan kavgan bitmemiş demektir.
Eğer hala kırılıyorsan,
gönül evinin tuğlaları pekişmemiş demektir.
Eğer hala kınıyorsan,
düşüncelerin yeterince berraklaşmamış demektir.
Eğer hala karşılıksız sevmiyor
ve sevginde ayrım yapıyorsan,
hala akıl ve mantığını kullanıyor,
içindeki sevginin yoğunlaşmasına engel oluyorsun demektir.
Eğer hala ‘ben’ demekten vazgeçmiyorsan,
dizginlerin hala nefsinin elinde
ve sen bu esarete boyun eğiyorsun demektir.
Eğer hala mûsibetlere yana yana üzülüyorsan,
gerçeği bilmiyorsun demektir.
Ve eğer hala ‘şikayet’ ediyorsan,
hakikati göremiyorsun demektir!..
* Şems-i Tebrizi (k.s)