Vedat AKILLI
@Vakilli
Bu metin İspanyolca dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster
Memur
Yüksek Lisans
Şanlıurfa
Şanlıurfa
363 okur puanı
Mayıs 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Maneviyatın önemi, çıkarını düşünmeden hareket etmektir.
"Allah rızası için" denilen olay kimseye hizmet etmeden ödevini yerine getirmektir. Çünkü birine hizmet ettiğinde karşılığını beklersin. Oysa ödev ahlakında karşılıksız hizmet söz konusudur. İslam'ın öngördüğü de budur. Bütün hayatı kapsayan ve karşılıksız hizmet. Bu noktayı elden kaçırdığımızda ahlak elden gider. Bu devir bizi bu noktaya getirmiştir...
Müslümanlıkta hak-ödev denklemi yoktur sadece ödev vardır...
Teoman Duralı
Güzeli sevmek, bizzat Allah'ın gözüyle ebedi varlığı görmek demektir.
Rûzbihan-ı Şirazi
Yaşanılası hayatı şaşılası hale getirmek için ne büyük uğraşlar veriyoruz.
Ne kadar da çok zorlaştırıyoruz hayatı.
Ne kadar da çok şey biliyoruz,
ne kadar da çok konuşuyor,
ne çok itham ediyoruz…
İnsan yalnızlığında bile kalabalıktır bugün.
Dünya, dünyamız ve insan çok kalabalık…
Kalabalığın kabalığını yaşıyoruz...
O kadar kalabalık ki her şey; kendimizi bulamıyoruz...
Okur Takip Önerileri
Aşk yolunda yürür, yol alırsan bilirsin, anlarsın ki, bu dünyada gördüğümüz bu bağlardan, bu gül bahçelerinden başka bağlar, başka gül bahçeleri de vardır...
Dünyayı güzel eserlerle süsleyen eşsiz sanatkarın aşkı ile geçmeyen ömrü sen ömür sayma, o kaybolup gitmiştir. Hakk yolunda hakikate varmak sözle olmaz, inandığını yaşamakla olur.0
Hakk yolunda yürüyen aşık ilahi sevgiyi gönlünde hissedince onun için baht da budur, devlet de budur, zevk de budur, yaşayış da budur. Onun için bu aşktan, bu sevdadan başka bir alış veriş, başka bir kar yoktur...
(Mevlana; Divan-ı Kebir)
Kalabalıklar arasındayız, o kadar kalabalık ki; kendimizi bulamıyoruz...
Gürültünün ortasındayız; konuşmalar, uğultular, homurtular arasındayız kendi sesimizi tanıyamıyoruz...
Habire bir telaşı yaşıyoruz, uğraşıyoruz, koşturuyoruz. Yavaşlayamıyor, sükûnete ulaşamıyoruz. Zaman kâfi gelmiyor, yaşıyoruz...
Ne var ki; bizi bizden alan yaşamın, kalabalıkların, telaşın, gürültünün, uğultunun içinde hayat bulamıyoruz. Dahası kendimizi bulamıyoruz; biteviye bir kaybolmuşluk duygusu peşimizi bırakmıyor. Hayatla bir bağ kuramıyoruz. Yaşam bize hayat sunmuyor…