Şehnaz.
@Varlayokarasi
Cehalet, yenilmesi gereken en büyük düşmandır.
(Mustafa Kemal Atatürk)
704 kütüphaneci puanı
1482 okur puanı
Mart 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Öyle bir karanlık ki, öldüm diyorum yahu, daha ne diyeyim?
Sayfa 132 - Doğan Kitap
Bıraktığın karanlığı peşimden sürükleyerek odama çekildim. Her sabah yeniden doğup, her akşam yeniden ölen evladı için çok gözyaşı döktü annem. Açıkça söylemem gerekirse, resmen anamı ağlattın bir tanem.
Sayfa 132 - Doğan Kitap
Okur Takip Önerileri
Fakirlik öyle bir renk ki, hangi rengin üstüne giysen, karşıdan sırıtıyor.
Sayfa 108 - Doğan Kitap
Aklını dolduran tek şey; nasibinin seni bir gün mutlaka bulduğuydu. Her şey insana yazılıyor diye düşündü; ama bazen ulaşmıyor. Bilmediğimiz nedenlerle dolaşıp duruyor hayatın içinde. Bazen yanından geçiyor insan yazgısının, bazen elinden tutuyor ama bunun kaderi olduğunu anlamıyor. Tam yakalayacak gibi oluyor ama uçup gidiyor. Sonra bir gün, hiç hesapta yokken, hiç beklemezken, başka alemlerdeki seyrini tamamlıyor senin olan şey, çıkıp geliyor ve seni buluyor.
Sayfa 106 - Doğan Kitap
Kendisi gelmeyen insanın, haberi gelir.
Sayfa 77 - Doğan Kitap
Bazı geceler dümen gibidir. Saatler sabaha ulaşırken öyle bir döner ki, bütün hayatın seyri değişir, bambaşka bir yere kırar kaderi.
Sayfa 77 - Doğan Kitap
Kalp kırıklığı böyle bir şey. Kırıldığı yetmez, sağa sola saçılır kırıkları.
Sayfa 77 - Doğan Kitap
Acıyı çekerken çekiyorsun, anlatırken gözyaşların senden önce konuşuyor. Yıllar içinde alışıyorsun, her geçen gün daha çok alışıyorsun. Bir zaman sonra başkasının hikayesi gibi anlatmaya başlıyorsun, sanki sen yaşamamışsın, sanki sen çekmemişsin gibi.
Sayfa 49 - Doğan Kitap
..., çizgisiz kağıttaki bütün harfler yerlerinden çıkıp kum gibi doluyor gözlerime.
Sayfa 33 - Doğan Kitap
Olanlar, dediğim gibi zihnime yapışıp kaldı, onları sökemiyorum.
Sayfa 27 - Doğan Kitap
Göçüp Gidenler Koleksiyoncusu
Ne tuhaf, hayattayken de onu görünce nutkum tutuluyordu, mezardayken de. Sevgi, sevdiğin ölünce azalmıyordu. Azalsa zaten adı sevgi olmazdı.
Sayfa 18 - Doğan Kitap
Evet, hayattaki her adımda bir hayal kırıklığı, umutsuzluk, aşağılanma yaşıyorsunuz. İnsanın kişiliği bütün bunlardan nasıl olur da örselenmeden çıkabilir? Kimliğinin tehdit altında olduğunu insan nasıl hissetmez? Nasıl, başkalarına ait, başkaları tarafından konmuş kurallara dayanan bir dünyada, kendisinin bir öksüz, bir yabancı, bir asalak ya da bir parya gibi olduğu bir dünyada yaşadığı hissine kapılmaz? Kimilerinin her şeyini kaybettiği, artık kaybedecek hiçbir şeyi kalmadığı duygusuyla, tıpkı Samson gibi, binanın, kendilerinin ve düşmanlarının üzerine yıkılmasını -Tanrım!- dileyecek hale gelmesi nasıl önlenebilir?
Sonuna kadarcı tutumları benimseyenlerin çoğunun bilinçli olarak böyle bir mantık yürütüp yürütmediklerini bilmiyorum. Doğrusunu söylemek gerekirse, buna ihtiyaçları yok. Yaraların hissedilmesi için tanımlanmaya ihtiyaçları yoktur.
Sayfa 64 - Yapı Kredi Yayınları
Bir değişimin kabul edilmesi için, onun zamanın havasına uygun olması yetmez. Simgeler düzeyinde incitici olmaması, değişikliğe sürüklediğiniz insanlarda kendilerini inkar ettikleri izlenimini uyandırmaması gerekir.
Sayfa 63 - Yapı Kredi Yayınları