•Nyx•
@Wasee
Ama sen beni öldüremezsin, Lord Despot. Ben senin ne kadar çok uğraşırsan uğraş, öldürmeyi asla başaramadığın şeyim. Ben umudum. 
Sissoylu - Son İmparatorluk
159 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
"Bizim duygularımızı her zaman geçiştiriyorsunuz. Başımızı okşayıp 'Geçer bunlar...' dediğinizde her şey bitecek sanıyor, acımızı utanç verici derecede basitleştiriyorsunuz. Halbuki, biz sadece anı yaşamanın derdinde değiliz. İleride bir dağı gösterip 'Oraya kadar gidebilirsin her şey düzelecek!' dediğinizde söylediğiniz şeyin muhtemelen doğru olduğunu ve oraya gitmemiz gerektiğini de düşünüyoruz. Fakat siz bunu söylerken şu an yaşadığımız şiddetli ağrıyı bile isteye yok saymamızı, görmezden gelmemizi istiyorsunuz. 'Haydi, az kaldı. Devam et!' diyerek bizi ağrılar içinde yürümeye zorluyorsunuz, size göre iyileşebilmemizin tek yolu bu! Şüphesiz ki bu işte bir yanlışlık var. Eğer bana sorarsanız da yanlış olan sizsiniz, biz değil!"
Sayfa 90 - Tokyo mangaKitabı okudu
"Bizim çektiğimiz acıyı kimse anlamıyor. Evet, belki yetişkin olduğumuzda bugünkü sefilliğimiz bize komik gelecek çünkü o zaman birçok sıkıntıya göğüs gerecek kadar güçlenmiş olacağız. Fakat o zaman gelene dek bu sıkıntıyla nasıl mücadele edeceğiz? Kimse bize bunu öğretmiyor. Kızamık gibi, iyileşmesi için zamana bırakmaktan başka elden bir şey gelmeyen bir hastalık mı acaba bu? Gerçi kızamıktan ölen de var, gözlerini kaybeden de... Öyle hiçbir şey yapmadan geçmesini beklemek iyi bir yöntem değil. Her gün bir azan bir durulan bu depresif hal tarafından ruhu törpülenen insanlarız sadece. Bazılarımız geri dönüşü olamayacak kadar yozlaşacak, geri kalanlar hayatlarını bozuk bir birey olarak sürdürecekler."
Sayfa 89 - Tokyo mangaKitabı okudu
"Sabahlar gri. Her zaman aynı, hiç değişmez. Var olmamış olmayı en çok bu zamanlarda diliyorum. Sabahları yatağımda uzanırken hep isteksiz ve karamsarım. Nefret ediyorum bu halimden; ayrı ayrı onlarca pişmanlığımın göğüs kafesimde birikip taşlaşmasından ve acı içinde kıvranmaktan...
Sabahlar benim için çok acımasız."
Sayfa 12 - 13/ Tokyo mangaKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
“The world is ugly, and no one wants to give anyone the benefit of the doubt about anything. When we lose our work and our reputations, when we lose our friends and, eventually, what money we have, we will be destitute. I’ve lived that life before. And I cannot let it happen to you. I will do whatever I can to prevent you from living that way. Do you hear me? I love you too much to let you live only for me.”
Evelyn HugoKitabı yarım bıraktı
"Bir sürü aptalın saldırısına uğrayan, daha fazlasının da yok saydığı ahlâki vicdan, var olan ve daima var olmuş bir şeydir, yoksa ruh denen şeyin bulanık bir fikirden öte olmadığı Dördüncü Zaman filozoflarının icadı değildir. Zaman geçtikçe, birlikte yaşarken ve genetik değişimler olurken, vicdanımızı giderek damarlarımızda dolaşan kanın rengine ve gözyaşlarımızın tuzuna buladık, bu da yetmiyormuş gibi, gözlerimizi içimizi gören bir aynaya dönüştürdük, sonuçta gözlerimiz, ağzımızla inkâr etmeye çalıştığımız şeyleri çoğu zaman hiç çekincesiz gözler önüne serer hâle geldi."
Sayfa 25 - Kırmızı kedi
"İnsanların çoğu öyle önemsizdi ki. Ama bazıları... Bazı insanlar dünyaları yerinden oynatıyordu. Bazı insanlar dünyalar yaratıyordu. Davriel ümitsizce onlardan biri olmak istemişti. Kaderi yaşayan değil kontrol eden biri. Bu onun hayatının en büyük çelişkisiydi. Belki de tüm hayatların en büyük çelişkisiydi bu. Dünyanın arzuyla yürüdüğünü anlamıştı. Temel anlamda, tüm insanlar içgüdüleriyle hareket ediyordu. Yine de Davriel Cane farklı olduğuna inanmak istemişti."
Sayfa 149 - Akılçelen KitaplarKitabı okudu
"İnsanların inanacakları, onlara bir nebze huzur verecek, onları insanî varoluşun hakikatleri altında ezilmekten alıkoyacak bir şeye ihtiyaçları vardı.
Gerçek tehlikeli bir şeydi ve onu olabildiğince gerçekçi bir şekilde sömürüp kendi çıkarına yontacak olanlara bırakmak en iyisiydi."
Sayfa 95 - Akılçelen KitaplarKitabı okudu
"Belki biz insanlar öyle uzun zamandır av olduk ki insan olmanın ne demek olduğunu unutma pahasına hayatta kalmayı öğrendik. Adil ve iyi olmayı unuttuk."
Davriel alaycı bir şekilde güldü. "İyi insan olmak, sosyal normlara uymaya istekli olduğunu göstermekte kullanılan bir yöntemden başka bir şey değil. Kalabalıkla mutabakat. İstediğin tarih kitabına bak, kabul edilebilir mutabakatın alt limiti, grubuna göre büyük oranda değişiklik gösteriyor."
Sayfa 77 - Akılçelen KitaplarKitabı okudu
"Salacağım onun üstüne açlık ve yangın
Etrafını ıssızlık sarana değin.
Sonra harici karanlıktaki tüm iblisler
Ağızları açık bakıp hayret edecekler
Ve intikam insan işidir diyecekler."
Sayfa 332 - İthakiKitabı okudu
"Zihnimizin sahip olduğu en büyük beceri belki de acıyla başa çıkmaktır. Klasik yaklaşım bize herkesin ihtiyacı doğrultusunda geçtiği dört kapı olduğunu öğretir.
Birinci kapı uykudur. Uyku bize dünyadan ve onu dolduran tüm acıdan kaçabileceğimiz bir sığınak sağlar. Bir insan ağır yaralandığı zaman genellikle kendinden geçer. Aynı şekilde travmatik haberler alan birinin bayıldığı olur. Zihin ilk kapıdan işte böyle geçerek kendini acıdan korur.
İkinci kapı unutmaktır. Bazı yaralar kısa zamanda kapanamayacak, hatta belki de asla iyileşemeyecek kadar derindir. Ayrıca bazı anılar o kadar azap vericidir ki onlara alışmak mümkün değildir. 'Zaman tüm yaraları iyileştirir' sözü yanlıştır. Zaman çoğu yarayı iyileştirir. Geri kalanlar bu kapının ardında saklıdır.
Üçüncü kapı deliliktir. Bazen insanın aklı öyle bir darbe alır ki kendini delilikte saklar. Bu ilk bakışta faydalı gözükmese bile öyledir. Gerçekliğin acıdan başka bir şey getirmediği zamanlar vardır ve bu acılardan sakınmak için zihnin gerçekliği geride bırakması gerekebilir.
Dördüncü kapı ölümdür. Son sığınak. Öldükten sonra bizi hiçbir şey incitemez. Ya da en azından bize öyle söylenir."
Sayfa 145 - İthaki - KvotheKitabı okudu
"'Bakın, yarın Biren'de durursak ve biri size ormanda ayak sürüyenler olduğunu söylerse ona inanır mıydınız?' Babam başını iki yana salladı. 'Ya bunu iki kişi söylerse?' Aynı tepki.
Ben kütüğünde öne doğru biraz eğildi. 'Peki ya bir düzine insan tam bir içtenlikle etrafta ayak sürüyenler...'
'Tabii ki inanmazdık.' dedi babam kızarak. 'Bu çok saçma bir iddia olurdu.'
'Elbette öyle.' diye doğruladı Ben, bir parmağını kaldırarak 'Ama asıl soru şu: Ormana girer miydiniz?'"
Sayfa 104 - İthakiKitabı okudu
"Çocukken geleceğe pek kafa yormayız. Bu masumiyetimiz sayesinde çoğu yetişkinin aksine hayatın tadını çıkarabiliriz. Gelecek kaygısı duymaya başladığımız gün, çocukluğumuzu geride bıraktığımız gündür."
Sayfa 98 - İthaki - KvotheKitabı okudu
"Bir faninin tutuşmasını,
Sonra gün be gün sönüp gitmesini
Ne gariptir izlemesi.
Parlak ruhunun kibrit gibi olduğunu
Ve rüzgarın gönlünce davranacağını bilmesi.
Elimden gelse kendi ateşimi verirdim.
Böyle titreşmen neyin habercisi?"
Sayfa 55 - İthakiKitabı okudu
"İnsanın aklının alabileceği dehşetin sınırı olacağına inanmak yanlış bir düşünce olmalıdır. Tersine insanı saran karanlık arttıkça harekete geçen bir mekanizma da bu sınırı sonsuza dek genişletir. İnsanın deneylerinin kendisine verdiği kanı şudur: Karabasanlar giderek karardıkça dehşet üstüne dehşet yağar, bir kötülük bir başkasını doğurur, sonunda karanlık her yeri, her şeyi kaplar. İnsana en dehşet veren sorun da zihninin bunların ne kadarını alacağı ve yine de acımasız, uyanık bir aklı başındalığa sahip olacağıdır. Bu tür olayların kendilerine özgü bir saçmalığa sahip olacakları kuşkusuzdur. Hatta bir noktada durum birden gülünçleşir de. İşte o noktada akıl ya kendini korumaya başlar ya da baskıya dayanamayıp ezilir."
Sayfa 221 - Altın KitaplarKitabı okudu
"Savaştan arta kalanlar arasında yürürken garip bir yalnızlık hissetti. Savaş meydanına çöken karanlıkta oraya buraya dağılmış cesetleri belki kayafilizi olarak düşünebilirdi. Ne yazık ki kokular ışıkla birlikte gitmiyordu. Tüm bayraklar gibi meydan okurcasına, burada olan bitenin göstergesi olarak geride kaldılar. Kan. Yanmış vücutların kokusu.
Günün sonunda zafer ve yenilgi aynı kokuyordu."
Sayfa 214 - Akılçelen KitaplarKitabı okudu
