Asıl mühim olan şey insandır. Gerisinden bana ne? Belki bir insan hayatı zamanın fırınında ateşe attığımız bir kağıt kadar çabuk yanıyor. Belki hayat, hakikaten bazı filozofların dediği gibi, gülünç bir oyundur. Tam bir ümitsizlik içinde bir yığın karar kılıklı tereddüt ve küçük, ümitsiz savunmalardır, hatta hülyadır. Ama, gerçekten yaşamış bir insanın ömrü yine mühim bir şeydir.
Sayfa 124Kitabı okudu
İnsanoğlu, zamanın bu mahpusu, onun dışına fırlamağa çalışan bir biçare idi. Onun içinde kaybolacağı geniş ve biteviye akan nehrinde herşeyle beraber akacağı yerde, onu dışarıdan seyre çalışıyordu.
Sayfa 66
Acaba hep böyle mi düşünürüz; ölümün mü, hayatın mı çocuğuyuz? Bu saati hangisi kuruyor, mevsimlerin eli mi, mutlak karanlığın parmağı mı? Ölüm muhakkak ki bir akıbet.
Okur Takip Önerileri
Sanki genç kadın hayatından uzaklaşmakla bütün zaaflarından, paylaştıkları her şeyden yıkanmış, hayatın erişilmez tabakalarında bu elmasın parıltılı katılığını kazanmıştı. Bir kelime ile ayrılık onu Mümtaz'ın aleminin dışında, efsanevi bir mevcudiyet yapmıştı.
Sayfa 57
Hayır, insan sade ölürken ayrılmıyor, arkada bırakmıyordu. Belki bütün ömrünce her an birçok şeyler onu arkada bırakıyordu. Sonra olduğu yerde birdenbire kabuklaşıyor, çok ince, görünmez bir şeyle o anda etrafında olanlardan ayrılıyordu. "Biz mi gidiyoruz, onlar mı?" sual buydu...
Sayfa 52
Karanlıktaki su sesi, insanın içindeki ölüm mayasının dilini konuşur.
Sayfa 28Kitabı okudu
Ben, İhsan olmaktan çıkıyorum. Yakında herhangi bir şey veyahut bir hiç olacağım. Ona hazırlanıyorum!
Sayfa 11Kitabı okudu
Bizim memlekette aranan kaybolur. Şark, oturup beklemenin yeridir. Biraz sabırla her şey ayağınıza gelir.
Kohut’a göre insan yavrusu nasıl biyolojik donanımı bakımından boş uzaya değil dünya atmosferine doğmak üzere şekillenmişse, psikolojik bakımdan da salt yansız olmayan bir ortama doğmak üzere belirlenmiştir. İnsan yavrusu için gerçek yansız çevre eşduyumlu insani ortamdır.
Dürtüler, kendilerine özgü inatçılıkları ve enerjileriyle hedeflerine saldırır, gafil avlayıp yenmek amacıyla bene düşmanca baskınlar düzenlemeye başlar. Diğer taraftan kuşkulanan 'ben' de karşı eyleme geçer, id alanına saldırılar düzenler. Amacı, sınırlarının korunmasını sağlayacak uygun savunma önlemleriyle dürtüleri sürekli olarak felce uğratmaktır.
Eğer sırrımı saklayabilirsem özgürüm. Ama eğer sır saklamak zorundaysam, o zaman...
“Artık yasak olmayan her şey, mecburi!"
Bana otoriterliğin tanımı olarak gelen bu cümleyi hiç unutmadım.
Tarihte ilk kez, insan türünü başındaki her türlü felaketten kurtarıp, özgürlük, kusursuz ilerleme, gezegen dayanışması ve paylaşılan refah çağına dinginlik içinde götürmenin araçlarına sahibiz ama son sürat zıt istikamette ilerliyoruz.
Eskiden insanlara hiç değişmeyen bir dünyada gelip geçici oldukları duygusu hakimdi. Ailenizin yaşadığı topraklarda yaşar, onların çalıştıkları gibi çalışır, onların tedavi oldukları gibi tedavi olur, onların eğitildikleri gibi eğitilir, aynı şekilde dua eder, aynı ulaşım imkanları ile yolculuk ederdiniz. 2 dedem, 2 ninem ve tüm ataları 12 kuşaktan beri aynı Osmanlı hanedanı'nın egemenliğinde doğmuşlardı. Bu hanedanın, ezeli ve ebedi olduğuna inanmamaları mümkün müydü?