"....aklına nana’nın bir keresinde söylediği şey geldi. her bir kar tanesinin, dünyanın bir yerinde haksızlığa uğrayan bir kadının ağzından dökülen bir ‘ah’ olduğu… bütün bu iç geçirmeler gökyüzüne yükseliyor, bulutlar halinde toplanıyor, sonra minicik parçalara bölünüp, sessizce aşağıya, insanların üzerine yağıyordu. bütün bunlar, bizim gibi kadınların neler çektiğinin göstergesi demişti… başımıza gelen her şeye nasıl da sessizce katlandığımızın…”
Parkta tesadüfen karşılaşan kafka ve küçük kızın masalsı hikayesi...
Masallar yazmak isterdim, insanların yemek yerken bile okumak için masanın altında tutacağı, teneffüslerde bile elinden düşürmeyeceği, diğer çocukların,”Ne okuyorsun sen öyle?”diye soracağı masallar...