Yaptığımız tek bir şey vardı:yatinmek. Yetindik.sadece olanla yetindik.kendimize sınırlar çizdik.
Ve ne tuhaftır ki bu halimizi de anlamsızca sevdik. İşte bu durumau psikoloji, Big in japan sendromu olarak açıklıyor. Yâni diyorki , “sen kendi japonya’nda mutlusun ama dünya da yoksun.” Konuyu biraz daha açalım.
birçoğumuzun yaşadığı veya gözlemlediği sendromun adı Big in japan. Japonya 70’li yıllarda ikinci Dünya savaşı’nın hasarlarını üzerinden yeni yeni atarken,Batı ve diğer birçok yerin kültürüne fazlasıyla ilgi duyuyor i,özellikle dünyanın başka yerlerinden ülkelerine gelen sanatçıları coşkuyla karşılıyorlardı.ve yabancı müziklere ilgi duyan japonlar, o dönem ülkelerine gelen sanatçıların konserlerine gidiyor,albümlerini satın alıyorlardı.
Bu durum Avrupa’daki müzikgruplarını oldukça heycanlardımıştı ve sonra bu sanatçılarjaponya’da sık sık konser verip çok ciddi paralar kazandı
İnsanların ruhunu öldürüyorlar anne" demişti
Maksim Gorki
"İşte asıl cinayet bu
Utanılacak bir cinayet...
İnsanlar gün içinde kabalıkları, kalabalıklarıyla ne kadar da incitiyorlar değil mi ruhumuzu?
Kalbimizi nasıl da kırabiliyorlar.
Oysa Platon şu nasihatte bulunur:
"Nazik olun. Çünkü karşılaştığınız herkes farkında olmadığınız zorluklarla boğuşuyor..
Dikkat ediyor muyuz buna?
Anlamaya çalışıyor muyuz insanları yargılamadan önce?
Unutuyor muyuz yoksa herkesin bir kalbi oldugunu?
Pessoa'dan bir alıntı yapayım yeri gelmişken:
"Kimseyle alay etme.
Kimseyi küçük görme.
Kalbinin en ücra köşesinde bile yapma bunu. İnsan yaşamı alaya alınmayacak kadar hüzünlü ve ciddidir.”
Çogu zaman unutsak da gerçek bu...
Ressam Van Gogh geçirdigi bir kriz sonrası kendisine sıktığı bir kurşunla yaralanıp evine geldiğinde şu sözü sayıklayıp hayata veda etmisti:
"Hüzün sonsuza dek sürecek”
Sürmesin, sürdürmeyelim
İnsanları incitmeyelim.
Sevgilerde
Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.
Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı.
Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telâşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.
Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vakit olmadı