"Silahımın tetiğine asıldım
Vurdum mavi gözlerinden denizi
Yine bağrıma çeviremedim namluyu
Sanma kendime kıyamadım
İçimde sen vardın
Korktum sana bir şey olur"
Birer kahraman olmadıklar için basit insanlara kin beslemek ancak dar görüşlü, dünyaya küskün insanların işidir.
Sayfa 15Kitabı okudu
"O ev ne demektir, işte siz bilmezsiniz"derdim,"orası bütün bu sokaklardan, kahvelerden,bütün bu bu binlerce halkın geçim kavgasından, hayatın pisliğinden uzak, bir kenara çekilmiş;yalnız size mahsus, yalnız sizin hayatınıza özgü bir yerdir. "
Sayfa 10
Okur Takip Önerileri
Ruhumuzun ozon tabakası delindi.
Sayfa 51
Melankoli içinde yavaş yavaş kendini kurtaramadan yumuşak bir çamura batmaya başlamıştı. Sonbaharda tabiatı dolaşıyor, güzel mevsimler her şeyi tatmak istiyordu. Yaprakların sessiz düşüşü, çayırların kahverengi bir örtü ile kaplanışı, sabahların kalın sisi, yaprakların yorgunluğu ve çabucak ölmek isteyişi ruhu hasta çocuğu ağır, ümitsiz hayallere ve üzüntülere sokuyordu, onlarla beraber uyumak, onlarla beraber yok,olmak onlarla beraber kaybolmak istiyor, fakat gençliğinin buna engel olduğunu ve ince bir ip de olsa hayatına henüz bağlı bulunduğunu anlatıyor, ıstırap duyuyordu.
Sayfa 143
İnsanın dinleneceği yer, yine insandır. İnsan, insana limandır. Sığınacağınız yer bir dostun gönlüdür. Gecenin yorgunluğunu, uyumaktan daha çok sizi seven birinin sıcak ve samimi sözleri, size açtığı kalbi giderir. Vesselam!
Sayfa 37
