Zeynep Dursun
@Zeynepdrsnn
Ne zaman düşsem bu yalnızlığa, kitaplar koştu hep yardımıma
Van
18 Mayıs
6 okur puanı
Aralık 2023 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
517 syf.
·
Puan vermedi
·
15 günde okudu
Okur Takip Önerileri
"Acıyor mu?"
"Artık hissetmiyorum."
"Acıyormuş gibi görünüyor."
"Artık hiçbir şey hissetmiyorum," dedi shmuel.
Sayfa 161Kitabı okudu
Bruno yaşına göre küçük görünüyordu. Derisinin altında damarlar belli olmuyordu. Parmakları,ölmekte olan ince dallar gibi değildi. Shmuel'in eli ise çok farklı bir hikaye anlatıyordu.
Sayfa 155Kitabı okudu
"Eğer bana sorarsan hepimiz aynı gemideyiz ve gemi su alıyor."
Sayfa 59Kitabı okudu
Küçük çocuklar, büyük çocuklar, babalar, büyükbabalar, amcalar, herkesten uzak duran ve akrabaları yokmuş gibi olan insanlar... Hepsi aynı kıyafeti giyiyorlardı:Gri çizgili pijama ve başlarında gri çizgili bir takke...
Sayfa 38Kitabı okudu
Dünyada bana hiçbir şey, tabiattan melül bir insanın zorla gülmeye çalışması kadar acı gelmemiştir.
O soluk insan yüzüne kitaplar dolduracak kadar çok manalar vermiş,onda,hakikatte asla mevcut olmayan vasıflar bulmuştum.
Sayfa 65Kitabı okudu
İnsanlar,birbirlerinden hiçbir şey anlamayan insanlar, beni buradan da kaçırıyorlardı.
Sayfa 57Kitabı okudu
Söylemek, bir şeyler, birçok şeyler anlatmak istiyorum... Kime?... Şu koskocaman dünyada benim kadar yapayalnız dolaşan bir insan daha var mı acaba?
Sayfa 42Kitabı okudu
İnsan tahammül edemeyeceğini zannettiği şeylere pek çabuk alışıyor ve katlanıyor.
Sayfa 42Kitabı okudu
Okumayı hep ertelediğim kitaba nihayet başlayabildim:,-)
Şimdiye kadar tesadüf ettiğim insanlardan bir tanesi benim üzerimde belki en büyük tesiri yapmıştır.
Sayfa 7Kitabı okudu