Fakat akşam karanlığında anlatılan hikayelerin hepsi yollarını şaşırıp hüznün sessiz patikasına girerler.
...birlikte yaşadığı bu insanların kendisine ne denli uzak, ne denli yabancı olduklarını hissetti.
Okur Takip Önerileri
"Sana hiçbir zaman gül bahçesi vadetmedim ben. Hiçbir zaman kusursuz bir adalet vadetmedim. Ve hiç bir zaman huzur ya da mutluluk vadetmedim. Sana ancak bunlarla savaşma özgürlüğüne kavuşmanda yardımcı olabilirim. Sana sunduğum tek gerçeklik savaşım. Ve sağlıklı olmak, gücünün yettiği kadarıyla, bu savaşımı kabul edip etmemekte özgür olmak demektir. Ben yalan şeyler vadetmem hiç. Kusursuz, güllük gülistanlık bir dünya masalı koca bir yalandır... Üstelik böyle bir dünya çok can sıkıcı bir yer olur."
Bir keresinde kendine korkunç işkenceler yapan bir hastam olmuştu. Ona neden böyle şeyler yaptığını sorduğum zaman "Bunları bana dünya yapmasın diye." karşılığını vermişti. Sonra "dünyanın neler yapacağını görmek için biraz bekleseniz" demiştim. O da "Anlamıyor musunuz? Eninde sonunda oluyor bunlar, bu şekilde hiç olmazsa kendi yıkımımı kendim yönetiyorum." diye yanıt vermişti.
Madem dans etmenin zevkini tadamıyordum, yaratmanın büyüsünü yaşayabilirdim.
Hayatımda yeni bir gün diye bir şey yoktu, her gün bir öncekinin tekrarıydı, hiçbir değişiklik ya da değişiklik umudu söz konusu değildi.
Sol ayağım, içinde bulunduğum hapishane kapısının tek anahtarıydı.
Çiçek açsın mı gönlünüz? O zaman tebessüm ediniz zarifçe tüm anlamsız boş hüzünlerinize..
Fakat hayat mucizeleri sevse de, gerçek mucizeler konusunda cimri davranır
