Sena
@Zsenakrts
ist. üni. cerrahpaşa tıp
hatay
417 okur puanı
Haziran 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Çünkü çok şey burda oluş, çünkü burada herşey
bizi istiyor apaçık, o yitip giden, bize bir tuhaf
dokunan şey. Bizi, hem de en çabuk yitenleri. Bir kez
hepsi, yalnız bir kez. Bir kez, bir daha yok. Evet,
bizler de bir kez. Bir daha yok. Ama bu,
bir kez bulunmuş olmak, bir kezcik de olsa
yeryüzünde bulunmuş olmak, sanma geri alınabilir.
Biz de
Yüzümüz hep yaratılmış olana dönük,
bir onun üzerinde görürüz açıklığın yansımasını,
gölge düşürdüğümüz. Ya da bir hayvan, dilsiz,
kaldırıp gözlerini öyle bakar içimizden.
Yazgı denir işte buna: Karşıda olmak,
başka hiçbir şey değil, hep, hep karşıda.
Nerede, ah nerede o yer –onu yüreğimde saklayacağım–,
başarmaktan çok, çok uzak oldukları, birbirlerinden
daha koptukları, çiftleşen, dengini bulmamış
hayvanlar gibi;
ağırlığın daha bir ağır olduğu;
boşuna savrulan değnekleri ucundan
tabakların daha kayıp
düştüğü…
Okur Takip Önerileri
Nasıl sezmezdi son nefeslerini verenler, kaçamaklarla dolu olduğunu burada bütün yaptıklarımızın. Hiçbir şey kendisi değil. Ey çocukluk saatleri, figürlerin arkasında geçmişimiz yoktu yalnız, gelecek değildi yalnız önümüzde olan.
Büyümesine büyüdük; zorladık kimi zaman kendimizi büyümeye, biraz da onların, büyümüşlükten başka şeyi olmayanların hatırı için.
Ama kendi başımıza gittiğimiz zamanlar sevinip oyalanırdık kalıcı olanla, evren ve oyuncak arasındaki uzayda dururduk, başlangıçlardan beri arık bir olay için kurulmuş yerde.
Âşıklar meclisinde yer bulmuşuz birlikte;
Dünyanın dertlerinden kurtulmuşuz birlikte;
İçip birer kadeh bu sevincin şarabından
Özgürlüğe ermiş, sarhoş olmuşuz birlikte.
Yazık, gönül derdine derman bulmadı
Canım dudağıma geldi canan gelmedi
Dünyadan habersiz sona ermekte ömrüm
O aşk efsanesi hâlâ sona ermedi.
Fesuphanallah! Nereye bakarsam bakayım
Kendi mutsuzluğumu her yerde görmedeyim.
Bu kubbe altındaki bin bir belayı gör;
Dostlar gideli boşalan dünyayı gör;
Tek soluk yitirme kendini bilmeden;
Bırak yarını, dünü, yaşadığın anı gör.
Bir sevinç mumuyum sönüversem hiçim
Bir kadehim, kırılsam ne kalır benden, hiç.
Mutlu yaşamak iki türlü insana vergi:
Biri iyinin kötünün aslını bilir,
Öteki ne dünyayı bilir, ne kendini.
Yüz yıl günah işleyip bilmek isterim:
Günahlar mı sonsuz, senin rahmetin mi?
Sen nesin, varlık nedir, nerden bileceksin?
Dünyan esen yel üstüne kurulmuş senin.
İki yokluk arasında bir varlık seninki:
Hiçlik ne varsa çevrende, sen de bir hiçsin.
Tanrım, hayır şer kaygısından kurtar beni;
Kendimden geçir, seninle doldur içimi