Dünənki telefon zəngindən sonra Yusif özünə yer tapa bilmirdi. İllərlə tənha yaşadığı yataqxana otağı bir gündə elə daralmışdı, hara tərpənirdi, əli-ayağı bir diləyə ilişirdi. Elə bil, indiyə kimi otağında bu qədər əşyanın varlığından xəbərsiz idi. Arada dodaqaltı deyinirdi ki, bu qədər taxta-tuxtanı otağa nə vaxt, niyə yığıb. Sanarsan, hər günü