Denizin ortasında susuzluktan ölmekte olan biri gibiydim.
Okur Takip Önerileri
Kafam cam kırıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor, anlıyor musun?
Neşeli bir yüzü var, ama çok acı çekmiş.
Gözleri söylüyor bunu..
“Ah, ne çok şey istiyordum! Ama şimdi hiçbir şey istemiyorum! İstemek de istemiyorum! Böyle bir söz verdim kendime, artık hiçbir şey istemeyeceğim."
"Anlayabilmesi için,
önce kalbi olmalı insanın...”
Dün hâtıra, yarın hayal, bugün ne?
Düşünceler, duygularımızın gölgesidir; ama her zaman daha karanlık, daha boş ve daha sade.
Birden doğrulup çevreme baktığımda kimsenin yanımda olmadığını, bana eşlik eden tek şeyin zaman olduğunu görüyorum...
Yaşarken yaşayın!İnsan yaşamını tamamlayıp öldüğü zaman,ölüm,taşıdığı dehşeti yitirir!İnsan doğru zamanda yaşamazsa,asla doğru zamanda ölemez.
Ölülerimizden çok mu söz ettik? Onları gömecek vakit kalmamıştı. Hattâ kalplerimize gömecek kadar bile zaman yoktu.(Bir an)Evet. Benim ölümümle hiçbir şey eksilmeyecek. Yokluğum duyulmayacak. Geride hiçbir boşluk bırakmayacağım.
Duygularımı yitirdim. Kupkuruyum. Yalnızım. Kendimden başka hiçbir şey düşünemiyorum.