Genelde oldukça kırgın olduğum ve beni rahatsız eden bir olaydaki tek bir anı unutamadığım için, bu vakadaki unutkanlığım şüphesiz karıma duyduğum saygıdan kaynaklanıyordu
Genel olarak, kişi iki temel isim unutma vakası ayrımını yapabilir; adın kendisi hoş olmayan bir şeye temas ettiginde veya bu tür etkilerden etkilenen diğer çağrışımlarla bağlantı kurduğunda. Böylelikle isimler kendiliğinden veya kelimenin hatırlanmasında daha yakın veya daha uzak çağrışımsal ilişkiler nedeniyle bozulabilir.
"Biliyor musun Vasilisa, rahibin karısı şehirden çok önemli ha..." derken karısı sözünü kesip, "sus, sus! Anlaşılan yine savaş konseyini toplayıp, Pugaçev meselesi konuşulacak ama bu sefer beni kandıramayacaksın,"
Bu labirentte en büyük güç, gerçektir. Buna bir de inanç eklendiğinde, şekli ne kadar bozulursa bozulsun kolay kolay yıkılmaz. Fakat her şey de gerçek değildir.
1970'lerde kendini şımartma ve benmerkezcilik, bir huzursuzluk hissi olarak şaha kalktı. 1980'ler ve sonrasında bu yeni değerler etkilerini göstermeye başlayınca, '70'li yılların huzursuzluğu geçti ve yerini daha dışa dönük, sığ ve maddeci bir narsisizm formuna bıraktı. Kültür, sonunda toplumsal inançların ve davranışların yeni bir kendine hayranlık eğilimine uyacak şekilde değiştiği, kendini yenileyebilen bir döngüye girdi. Anne babalar çocuklarını, kendilerini bir şey sanacak şekilde yetiştirmeye başladılar. Eğitim uygulamaları kendine hayranlığı ve kendini ifadeyi vurgulamaya başladı.