Sən mənimlə
olmayacağın
anlarda
gözlərimə doldurum.
Yenə də səni görüm onda-
gecənin qatılığında.
Zülmət xatirələrdə doyum
İndi doya bilmədiyim
ətrindən.
Suss...
Dinmə...
Danışma qar yağmış
dərələr kimi,
çək gözlərini
gözlərimdən...
Qalanın daşı oldum,
Gözünün yaşı oldum,
Dünyada gün görmədim-
Sevəndə naşı oldum.
Yenə də axşam oldu,
Gün kecdi axşam oldu,
Gecələr mən alışdım-
Əriyən şam oldu.
Yanımda qal bir az da,
Gözyaşı var Arazda,
yar yuxusun danışıb-
Şəkli qalıb Arazda...
İnsan övladının yolunu azması, öz nəfsinə məğlub olub bataqlığa düşməsi, Tanrının ona verdiyi xoşbəxtliyin qədrini bilməməsi və xəyanəti sonda tək onun deyil, neçə-neçə insanın da faciəsinə gətirib çıxarır.
Əzabını çox çəkmişəm qara gözünün,
Həsrətini çox çəkmişəm şirin sözünün,
Yenə bəxtəvər olmuşam,
Hər vaxt bəxtəvər olmuşam,
Çünki sevirdim.
Nə yaxşı ki, gözlərimin qayğısı vardı,
Ürəyimin, dodağımın yanğısı vardı,
Həmişə belə olmuşam,
Düşəsi dilə olmuşam,
Çünki sevirdim.
Mən biləni sən bilmədin, sən biləni mən,
Yollarımı çətin sanıb gendən keçmisən,
Mənsə bixəbər olmuşam,
Amma bəxtəvər olmuşam,
Çünki sevirdim.
Xoşbəxtliklə bədbəxtliyin fərqi nə oldu?
Güllər gecə açmışdısa, elə də soldu,
Ömrümü gülə çevirdim,
Yandırdım külə çevirdim,
Çünki sevirdim...
O da bir iş idi ki,
Könül sənə vuruldu,
O da bir iş idi ki,
Sevən ürək sevməkdən,
Sevilməkdən yoruldu.
O da bir iş idi ki,
Yol çəkirdi gözlərim,
Mən səni gözləyirdim,
Özgəni gözləmirdim.
İndi sən gözlə məni,
Gözlə bəlkə qayıtdım,
Milyon-milyon insanın
İçində məni tapdın.
Bəlkə payız çağında
Uçan bir sarı yarpaq
Məndən danışdı sənə,
Bəlkə susan, soyuyan
Bu sevgim
ocaq kimi
Yanıb alışdı yenə...
Dünya tutmur ədasını,
Özgə alıb sədasını,
Bu gözəlin qadasını
Ya o alacaq, ya da mən.
Aramıza kin düşəcək,
Davaya zülfü düşəcək,
Qız, bəxtinə kim düşəcək?
Ya o qalacaq, ya da mən.