Kiminin köksündə məhəbbət dağı,
Kiminin yaş olar gözünün yağı,
İgidin doğrandı əli, ayağı,
Şairin dərisi soyuldu getdi...
Can çıxıb dağıdar dünya qəfəsi,
Hamı eşqin qulu, övlad fəhləsi,
Kəsdi hıçqırıqlar, ağlaşma səsi,
Köç edən məzara qoyuldu, getdi...
Olsan da yaxşırı-yamandan seçən,
Yoxmuş, Vahid Əziz, gündüzün, gecən,
Xoşbəxt o kəsdir ki, qəlbindən keçən
Arzular, istəklər duyuldu, getdi...
İçimdə həsrətlər ələk-vələkdə,
üzümə şübhəylə baxan deyinər,
cihazlar bilməz ki, nə var ürəkdə,
üfürüb soyudar, öpüb isidər.
Puçdur bıçağa da ümid bağlamaq,
dostuq- aramıza "qan salıb" gedər!
Sevərək olsaydı mümkün qocalmaq,
hər kəs adam kimi ucalıb gedər!
Bu ürək, bu damar... qəlbin sirri nə?
çaşıb mələklər də, heç nə alınmır!
nə həkim müqəssir, nə də ki, iynə,
eşqin fəsadların dərman tanımır!
Həlbət, eşq istəyib məhv olam tamam,
pərişan saçlara ünvandı sinəm,
üzümə vurmursan, həkim- duyuram,
viranə üstündə tavandı sinəm...
Sayfa 246 - VİRANƏ ÜSTÜNDƏ TAVANDI SİNƏM...Kitabı okuyor