Gözlerinin açık olmasına rağmen bakar kör... Bir baksa, bakışı, eşyayı, tabiatı, iç dış dünyasını kendi özelliği, kendi biçiminde görebilse. Beden çukurunda yitirmese kendisini insan!...
Leylâ'da Mevlâ'yı bulan, hülyalarında onu erişilmez bir köşke oturtup sembolleştiren Mecnun. Maksadı bulunca, geçici olan aşklar beklenilenden çok silik kalır gönüllerde...
Hayata baharla başlandığını ezberlemişiz. Şu an, yaz aylarını yaşamakta ömrüm... Bir daha yakalayıp yaşaması mümkün olmayan mevsimlerden birer birer ayrılıp, ayrı bir âlemin kapısını aralayacağız. "Alıştığımız şeydi yaşamak" diyeceğiz geriye dönmeyen mevsimler için.
Saadet tamamıyla gönül işidir. Ve içimizdedir. Onu kendi içimizden başka bir yerde sanıp aramak ve saadeti sırf servet, iktidar ve şöhrette görmek çölde serabı su zannetmektir.