Ben yaşadım mı, hiç bilmiyorum, benim yaşamım çevrilecek bir sayfadan fazlası asla olmadı, yaşım elliye gelirken, elimde mürekkebin kararttığı sayfalar kaldı yalnızca. Yaşamım diye adlandırmaya cüret edemediğim şeyin tek olayı Annem oldu, onun zaferi tamdır ve benim kendimi tin olarak hissetmem için y e t e c e k k a d a r t e n i m v a r . A n n e m s u n a k o l d u , burası benim kendimi ister istemez bir prensibe sunacağım yer, Annem bu prensibin bu dünyadaki müjdesi ol- duğunu bilmiyordu: Her kadın kendi içinde bu derin dünyanın imgesini taşır, biz buraya ancak kendi dünyamızı inkar ederek erişebiliriz.
Ölmek ne basit! Ölüm iyi bir şey, yalnızca körlerin ölümden ödü patlar, ben Sayın Anne'ye imreniyo- rum, artık çözecek sorunu yok, o benimle hemfikir olmazdı, seksen yaşında ölmek isterdi kuşkusuz, içinin derinlerindeki ürpertisine rağmen her şey sevind i r i r d i o n u , i ç i n d e k i m u t l u l u k kaynağı k a s v e t l i v e huzurlu, sakin ve umutsuz olan benden daha fazlaydı. Ben ki yılda d ö r t kez düş gördüğümü hatıriarım ve kendimi gönüllü olarak mutlak bir ilgisizliğe gömerim, en akıllı kadının zaman zaman yaptığı şaka ların esiri bile olurdum.
Benim felsefem, içerdiği ürkütücü sertliklere rağmen iyidir, yumuşamayı reddediyorum, kendimi çileci yaptım, bu sertlikleri havada işlenen zinalar, hırçınca t a t a l m a l a r v e p e k hoş t e r k edişler o l a r a k niteliyorum. Bunları yetiştiren kadınlar mı? Bu ko- nuda onları taklit etmeyeceğiz. Sayın Anne benim sistemimin sertliklerini bilmiyor değildi, bu sistemi kabul edilebilir olarak görüyordu, en azından aşktan vazgeçilmişse, ona göre bu şarttı, sağduyulu olduğu na kanıt bu da. Aşk hakkında gençken düşündüklerini zavallı kadın bana açıklamadı, zaten bu beni hiç ilgilendirmiyordu.
Sayın Anne'nin gardırobu hazine dolu. Sayın Baba, aslında, onları keşfetmiyor, bunları gözyaşla rının b a h a n e s i o l a r a k g ö r ü y o r yalnızca, h e r şey o n a kötü geliyor, en ufak anı onu yaralıyor, son aylar ondan yılları gizliyor, ölüm maskesi yüz kez daha uzun b i r yaşamın ışıklarını ö r t ü y o r , i k i gerçekdışı arasın da Sayın Baba kötü tercihte bulundu ve bahtsızlığı en yüksek hakikat olarak kabul etti. Aldandığını ona söyleyebilecek miyim? Kasvet/i haftalar neyi kanıt lar? Yalnızca kendilerinin kanıtıdırlar ve ne evveli- yata karşı ne de sonsuza dek peşinden gidecekleri uykuya karşı tanıklık ederler.
Sayın Anne'nin parfümlerini kokladıkça şaşırıyo rum, onu bana derhal geri getiriyorlar, hem de nasıl bir büyüleyicilikleri var anlayabilirsiniz, derin bir m u t l u l u k b u , b i r varlığı b e n i m i ç i n y e n i d e n v ü c u d a getirerek bir felsefeyi derli toplu hale getiren bir mut- luluk, ben -benden önce Mareel'in yaptığı gibi- zamanı yeniden buldum. Sabbat'ı tattım, bu sayfaların okurunu Yahudi mistiklerinin ışığında Proust'un ese- rini analiz ettiğim sayfalarıma gönderiyorum. Mareel zaman yapıcılarından biriydi, gerçek bir Asurlu, onu anlamak Fransızlara kalıyor, şu an için ancak onun tadını çıkarıyorlar ve niçin bir cazibesi olduğunu boş yere kendilerine sorup duruyorlar?
Sayın Anne'nin benim bu sayfalarda açıkladığıma oldukça benzer bir felsefesi vardı, ikinci bir çocuk istemedi ve bu kararı çocukluktan henüz çıkmışken almıştı: Kalabalık ve hepsi de bahtsız -çünkü çok kalabalık- bunca ailenin hali onun bu tavrına gerekçe olmuştu. Aşk karşısındaki güvensizliği, ki beni de aşktan uzaklaştırmıştı, bu tür s a i k l e r le ilişkisiz değildi, bana daha çok erken yaşta makul bir bencillik aşıladı ve her türlü sarhoşluğa karşı silahlandırdı. Çırak ustaya ders vermeye başlayınca sonunda usta yenildiğini itirafetti...
Sayfa 15Kitabı okudu
Soylu insanlar yaşamı ender olarak severler, yaşama nedenlerini yaşamın kendisine tercih ederler, yaşamla yetinenler ise daima tiksinti verici kişiler dir. Yaşam yüce bir şey değilse, bunca arzulanır nesi vardır? Bedenin sevinçlerini, en çirkin ve en sağlık sız insanların aşırı bir istekle tattıklarını ve aşırı kul- lanmanın tüketemediği b i r coşkuyla b u s e v i n ç l e r e üşüştüklerini, mağlup milletierin doymak bilmez bu t ü r ü n iğrenç yaratıklarıyla d o l u olduğunu, b u h a yvanların g ü n ü n k e n d i l e r i n e dayattığı k ö l e l i k l e r i n g e c e s i n e tutunduklarını g ö r m e k y i n e d e şaşırtır insanı. Tanrı, larvalara benzemekten esirge bizi!
Düşünüp taşınmadan sürekli binalar inşa ediyoruz. Dünya bir süre sonra yalnızca bir şantiye olacak.
A.Caraco
Sayın Anne'nin kan grubu AB'ydi, benimki A, babamın ailesinde ise söylenene bakılırsa 0 grubu baskındı.
Sayfa 47Kitabı okudu
Ölüme doğru gidiyoruz, tıpkı okun hedefe doğru gitmesi gibi.
Çok gariptir ki felsefe, deneme türünde kitaplar okumayı çok sevmeme rağmen 
Albert Caraco 'yu daha yeni tanıma fırsatı buldum ve iyi ki de buldum. Çünkü hayat hikayesindeki acımasızlık ve zorluk kalemine de çok güzel yansımış, uzun zamandır bu kadar sarsıcı bir kitap okumamıştım.
Yaklaşık dört yüzyıldır Türkiye’de yaşayan Sefarad bir ailenin oğlu
