Veysel kendini zorlayarak gülümsemeye çalıştı, sesi hırıltılıydı:
“Korkma kardaş, ölmemişim, sağım… Ama beni niye vurdular,
kimseye bir kötülüğüm olmadı ki… Bıraksalardı biraz
daha uçsaydım, yeterdi…”
“Sana kurban olayım abi, sebebin ben oldum, sebebin ben
oldum…”
“Gördün mü Kerem’im, kırlangıcın gözü kadar hayallerimiz
vardı, hayat nasıl bedelini aldı bizden…”