Kendimizi genellikle iyi, ahlaklı ve neredeyse mükemmel görürüz. Bu kitapta "insan"ın içindeki çirkinlik, çirkeflik, çıkarcılık, ikiyüzlülük, kibir velhasıl kabul etmek istemediğimiz insana ait ne kadar olumsuz nitelik varsa hepsi tokat gibi yüzümüze çarpılıyor. Görmezden geldiğimiz, bakmak duymak istemediğimiz ne kadar karanlık yönümüz varsa bunu açık yüreklilikle dile getiriyor. İnsanın çoğu kere kendine bile itiraf edemeyeceği şeyleri yazar bir çırpıda, kendi ifadesiyle histeriyle sayıp döküyor.
Kim bilir belki de Dostoyevski'yi "Büyük Yazar" yapan bu cesaretidir...
Tekrar tekrar okunası bir eser, eminim her okuyuşta bakış açımızda yeni pencereler açacaktır...