Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
Acılar içindeyim
Belkide acıyan ruhum
Acımak, acımaktan kastım belkide sadece ruhum
Belki bir sonbahar gibi ıslak ve soğuğum
Yada ağaçtaki son yaprak gibi ölü ve ıslağım
Ya da ömrünün son baharında ki bir yılki atıyım
Ne biliyim işte belkide sadece yalnızım
Belkide ozgurlestim bir kuş gibi
Tüm gökyüzü benim sandım
Belkide sadece evin yolunu unuttum
Hüzün
Hazan'dan mıdır yüreğimizdeki dökülen bu renksiz yapraklar
Zemheri bir soğuk
Her şey buz tutmuş ve kırılıyor
Kalbim çığlıklar içinde
Basıyorlar üstüne
Su dolu sünger misali sıkıldıkça hüzün akıyor içinden
Sadece gözyaşı var içinde
Ne bir bulut ne de bir yıldız zifiri karanlık
El feneri tutan ellerde yok
Önümü göremiyorum
Her çukura
NASIL DAYANIYORSUN!
acımtırak bir özlemek kusuyorum
seni beklemenin pususu içindeyim
dayanamıyorum
ölmek bile tatlı geliyor hasretinden
söylesene bana sevgili
nasıl dayanıyorsun?
parsel parsel ayırdım dokunduğun her yeri
Evet, şu anda acılar içindeyim, ama geçmişte bir ölüydüm, bugünse kendi hayatımı yaşıyorum.
Kazaklar
..
Oysa şimdi hiç bilmediğin, hiç bilmeyeceğin acılar yazıyorum. Olur da bir gün, tek bir satırını bile okursan bu sayfaların, ben o banktayımdır. Gidip o banka otur sevdiceğim, dizime yatar gibi yat ve o boş sahaya bak. Bir rüzgar mı esti, bir yaprak mı düştü, yahut ne bileyim bir çocuk elindeki topu mu sektirdi? Hepsi benim inan. İnan, beni
Meslek çarpması...
Ölçme aracı ve ölçmeciden kaynaklanan hata payı olarak üç (3) puan ekledim. Kurtarmıyor...
Olsa keşke, tükan hepimizin...
Gelecek nesilden yazarak ifade bağlamında bütün ümidimi kesmiş durumdayım...
Acılar içindeyim...