Bay C. ve Kadınları
C. aradığı sevgiliyi Sadık’la bir meyhanede otururken açıklar: “Ben, toplumdaki değerlerin iki yüzlülüğünü, sahteliğini, gülünçlüğünü göreli beri, gülünç olmayan tek tutamağı arıyorum: Gerçek sevgiyi! Bir kadın. Birbirimize yeteceğimiz, benimle birlik düşünen, duyan, seven bir kadın!” (149). Daha öncesinde bahsettiği bu tutamak, hayat yolunda “düşüp yuvarlanmamak” için her insanın sahip olması gereken bir sığınaktır. Bu sığınağın yokluğunda C. hep içinde bir “sıkıntı”yla yaşayacağını düşünür, sığınak ortaya çıktığında bu sıkıntı erir