Karşı durulması zor ve sersemletici bir duygu olan aşkın, insan ruhunda yol açtığı karmaşık hislere ve yaşattığı içsel gerilimlere tanık olduğum güzel bir kitaptı. Werther'in ruhsal olarak çöküşünü adım adım okumak, çevrilen her sayfada sona yaklaştığını bilmek insanı cidden üzüntü içine düşürüyor.
Yazar anlatım tarzı ve imgeleme gücü olarak olağanüstü bir kitap yazmış. Öyle ki bazen felsefi bir metin okuduğumu, aşkın felsefesine dair doyumsuz bir metin okuduğumu bile sandım. İnsan iradesinin imkansız aşk yada karşılıksız aşk karşısında yaşadığı acı yenilgiyi, o ruh halini kaç yazar böyle güzel ifade etmiştir acaba? Dünya'ya gelmek bizim için bir tercih değildir ama yaşanılan ruhsal yıkımlar, çöküşler, çaresizlikler karşısında bocalayan bazı hassas ruhlara, iradesi zayıf insanlara ölüm maalesef bir seçenek bir kurtuluş olarak görünüyor. Adieu Werther...