O zaman geceye bir Adil Erdem Bayazıt ile baş kaldırışta bulunalım.
"Gece inmiş şehre
Sadece şiir merhem olur gönlümün karasına şimdi.
Birbirine kırgın duvarlar, insanlar ve gölgeler
Şimdi ne yazsam da geçse kalbimin küsü?"
Maraş, 1959Kitabı okudu
#30günde4kitap
Yazarımız, kitabın adını Merhum Adil Erdem Bayazıt'in "Birazdan Gün Doğacak" isimli şiirinden esinlenerek koymuş ve kitaba onun ile başlamış;
Şimdi siz taşıyorsunuz müjdenin kurşun yükünü,
Çatlayacak yalanın çelik kabuğu,
Sizin bahçenizde büyüyecek imanın güneş yüzlü çocuğu."
Kitap okuma serimin ilk kitabı olarak başlıyorum, bu güzel kitaba...
ensârKitabı okudu
Yaslan göğsüme sevdiğim
Benim gönlüm gök gibidir, açık deniz gibidir.
Paz tutmaz benim içim yeryüzü gibidir.
Toprak gibidir.
Sen ki bulut gibisin
Ay gibisin güneş gibi bazen.
Adil Erdem Bayazıt / Aşk Risalesi
"Ölüm bize ne uzak,
Bize ne yakın ölüm.
Ölümsüzlüğü tattık,
Bize ne yapsın ölüm."
Adil Erdem Bayazıt
Sayfa 174Kitabı okudu
Soluğum bir kuş gibi uçuyor ellerine
Kapılıp gidiyorum saçının sellerine
Gözlerinden göğüme sayısız yıldız akar
Bir gülüşün içimde binlerce lamba yakar
Adil Erdem Bayazıt
İz Yayıncılık
Hep konuşarak anlattım kendimi bazen kelimeler anlatırmış..
Biraz yorgunum, kavgalari birikiyor insanin!
Her uzvundan ayri ayri tasiyor acisi zamanla!
Yasimdan yorgun, yasimdan telasliyim bugunlerde!
Kac yasindayim sahi saymadim, bilmiyorum!
Belki kirklarimdayim belki otuzlarimda!
Belki de doksan sene yuvarlandim bu dunyanin sirtinda!
Hic bilmiyorum! Hayat taviz vermedigi hizi ve kavgasiyla akip gidiyor!
Baharin rahiyasindan akip cosan ciceklerle hatirliyorum lise yillarimizi!
Kimimize kis, kimimize bahar olup caniyla degen babalarimizi!
Bu memlekette insanlar belki de en cok baba sancisiyla inliyor, en cok baba deyince aklimiza gelir cocuklugumuz!
Mazinin araladigi perdeden siziyor eski gunler!
Onlarla kavgali onlarla sevdali oldugumuz!
En cok baba yoklugunun husraniyla kiziyormus zaman ayriligin yarasini!
Adil Erdem Beyazıt
“Susmanın kalesine sığınıyorum.
Önümde karanlıktan duvarlar,
Sırtımda insan yüklü bir gök var. “
Adil Erdem Bayazıt
Aşk Risalesi
Yaslan göğsüme sevdiğim
Benim gönlüm gök gibidir, açık deniz gibidir.
Paz tutmaz benim içim yeryüzü gibidir.
Toprak gibidir.
Sen ki bulut gibisin
Ay gibisin güneş gibi bazen.
Adil Erdem Bayazıt / Aşk Risalesi
Derviş Burcundan
" Ben bir garip dervişim
Gökten yere inmişim
Yeryüzü tarlam benim
Muştu sunmaktır işim !
Muhammed'le Miraçta
Işık atımdır benim... "
Adil Erdem Beyazıt
Sayfa 174 - İz yayıncılık.49 Sanat Edebiyat Şiir 19. baskı
'
Nereye gitsem hep apartmanlar çıktı önüme.
Alıp başımı duvarlara çarpıyor bu yollar, gidip gelmelerim bu sokaklarda.
Insanların koşup dolduğu bu dar yapılarda
Bir kısır döngüye girmek için bütün çabalar
Biz bunun için mi geldik.
Adil Erdem Bayazıt
Sayfa 50
Tarihin yükü kelimenin sırtındadır. İnsan kelime ile vardır. Fert kendini kelime ile aşar. Toplum, ferdi aşan toplum, kelimenin eseridir. Kelime, soyutlaşmış, soyutlanmış, en uç noktada ses, yani müzik olmuştur. Taşı yontarak somutlaşmıştır yani mimari olmuştur. Edebiyat vasattadır.
Adil Erdem Bayazıt
Sayfa 45Kitabı okuyor
