Manisa Lalesi
Ölümlü Adonis ile aşk tanrıçası Afrodit birbirlerine kör kütük aşıktır. Fakat bu aşk, Afrodit’in eski sevgilisi savaş tanrısı Ares' in kıskançlığının kurbanı olur; Adonis bir gün avlanırken, Ares onu vurur. Afrodit kurtarmak için koşsa da o yetişene kadar Adonis ölür. Afrodit bir törenle sevgilisinin vücudunu kokular ile ovar ve onu ölüler diyarına götürmek üzere kucaklar, bu sırada Adonis’ ten damlayan kanlarla vücudundan yayılan güzel kokular birbirine karışır ve yeryüzüne dökülerek birer çiçeğe dönüşürler. Bu çiçeğe Adonis ile Afrodit’in aşkı anısına Anemon ismi verilmiştir.
Günaydın🤭
Bir duvar yazısı da ben paylaşayım.
“ateşle su arasında diyalog olmaz, –
eriyene kadar kucaklaşırlar onlar.”
* Adonis
Venus and Adonis 1553
Dinsel ve mitolojik sahneleri tasvir ettiği resimleri Tiziano'nun, başarısına başarı kattı. İlk dönemlerinde mozaik sanatıyla ilgilense de, Bellini kardeşlerin atölyesine girince yağlı boya resimlere yoğunlaştı. 1510'da, Padova'da yaptığı büyük freskler sayesinde Venedik Cumhuriyeti'nin baş ressamı olarak işe alındı. Bir yere bağlı kalmayı sevmediğinden, sürekli seyahat ederek gözlemler yaptı. Çalışmalarında tarihi sahneler, mitoloji ve aşk başrol oynadı. En ünlü tablolarından 'Venüs ve Adonis'; Adonis'in, Venüs'ü terk ediş efsanesini konu alır. Venüs, köpekleriyle beraber gitmeye çalışan genç Adonis'i engellemeye çalışırken resmedilir. Efsaneye göre aşık olduğu Tanrı Adonis'i durdurmaya çalışan Venüs'ün çıplak bedeni ilgi çekicidir. Tabloda sadakati simgelemek için köpek figürü kullanan ressam, hemen ağacın dibinde uyuyan ve bu dramatik ayrılıştan habersiz bir meleğe de dikkat çeker.
Oy kullanmak bir hak değil, beyninizi en çok hangi politikacının yıkayabildiğini belirlemenin bir yöntemidir.
― Dennis E. Adonis
Yüreğinin yelleri her zaman gündoğusubda esmiş Onat Kutlar'a
pkk'nin bombalı saldırısı sonucunda öldürülen, oysaki yüreğinin yelleri her zaman gündoğusundan esmiş olan onat kutlar'ın yaşarken yayımlanan son yapıtı "bahar isyancıdır"ın "doğu v" adlı son öyküsünün giriş bölümü (de yayınevi, 1986; s. 76) :
//içkinin yasak olduğu iran'da, insanların kendi şaraplarını gizlice kendilerinin yaptığını
ve buna o eşsiz halk bilgeliğiyle, mollaların devrim sloganlarından birinin adını vererek
"tevlitten masrafa", yani "üreticiden tüketiciye" dediklerini sen anlatmıştın bana. şarabın
nasıl yapıldığını da.
şimdi balkonda, üstü taze asma yapraklarıyla örtülü bir sepette pırıl pırıl üzümler seni bekliyor. altın renginde bir şarap yapalım diye. geleceğin şarabını. nevruza kadar bırakalım mayalansın. adonis günlerinde, yani ölümsüz gençlik olan baharda, kurban edilmiş bir gençlik için kaldıralım güneş dolu kadehlerimizi. yeni bir düş için içelim. iyice sarhoş oluncaya kadar, başkaldırıncaya kadar yeniden yazgıya. tarihi düzeltmek elimizde değil. ama hiç olmazsa geleceğin de kurban edilmesine razı olmayalım. ne dersin?//
"Şiir, şairin şahsıyla ilgili bir olgu değil, topluca bir şenliktir"
-Adonis
bazen en güzel lambalar
ışığı görmek için değil
gölgeyi görmek için yaktıklarımızdır.
Adonis
Göze alamam aşkın derin iniltilerini,
çünkü Adonis'in kalbi katı yaptı benimkini.
Adonis
Yuxumu götür, tik onu,
əyninə geyin,
Dünən əllərimin içində
Yuxu apardı səni
Məni dörd yana gəzdirdin
İnilti kimi
Gəzdirdin məni
Günəş arabasında
Qağayı kimi göyə milləndin
Gözümdən dən-dən töküldün.
“öldürmenin idare ettiği ya da
suç üzerine kurulmuş bir ülke ne olur” I adonis
Adonis yağmur ve güneş tanrısıdır. Çünkü ilkbaharda ağaç ve bitkiler yeşerir ve yeniden dirilir.