"Ağlayamıyorum..
gözlerim dolduğu halde."
Yani senin anlayacağın, ağlamaktan başka hiçbir şey yapmıyorum hatta bazen ağlayamıyorum bile...
Sayfa 62 - Siyah Beyaz YayınlarıKitabı okudu
Ağlayamıyorum ama yüreğim kanıyor.
Sayfa 62 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2. Basım, Nisan 2016.Kitabı okudu
Sanırım yıllar geçse de bir köşeye çekilip, sorgusuz sualsiz duvarı izlemekten vazgeçmeyeceğim. Eski küçük kızın canı yandığında göz yaşları düşerdi yanaklarından. Sabahlara kadar ağlayıp uyanınca yeniden kalkmak isterdi. Şimdi ise ağlayamıyorum, çok ağlayınca göz yaşları biter derlerdi. Sanırım doğru. İçim ağlıyor, içim kan ağlıyor, en garibi de ben gülüyorum. Saatlerce kasvetli havanın yaşattığı hislerimi sorguluyorum. Duvarlar hiçbir şekilde konuşmuyor. Benimde konuştuğum söylenemez. Konuşmuyorum ama içimdeki melodinin duyulmasını istiyorum. Yıllar sonra nerede, nasıl olurum bilmiyorum hatta tahmin bile edemiyorum. Bir insan bu kadar hayat dolu olup bu kadar hayatını nasıl karanlık görebilir aklım almıyor. Güçsüz değilim fakat güçlüyüm de diyemiyorum. Kalabalıktayım bu yüzden yalnızım da diyemiyorum. Melankolik olmak ruhuma işlemiş. Göz yaşlarımın her daim içimdeki çiçeği sulayacağını bildiğim için asla kurutmayacağım. Ve mevsimi geçmiş bir çiçeği yeniden yeşertmeyeceğim.
Keşkelerin faydası yok. Boşver. Ben hiçbir şeye ağlayamıyorum artık. Duvar gibi oldum.
