Rahatlıkla yazmak istedim buraya düşüncelerimi, rahatça duygularımı yazabileceğim bı burası var,belki iyi gelir diye yazacağım. Yarım kalmış gibi hissediyorum. Neden öyle hissediyorum bilmiyorum. Hiç benim olmamış benim kendiliğinden çok fazla değer verdiğim birini tamamıyla kaybettim. Her gün onun düşüncesi ile uyanıp onun düşüncesi ile
Tanıyamıyorum kendimi.
Varlığındaki ile, yokluğundaki ben bir değil.
Öyle özledim ki, toprağın suya hasreti gibi..
Yeşertmiyorum, çiçekler açmıyor bahçelerimde
Yosun tutardı göz pınarlarım,
İçim doldu taştı..
artık ağlayamıyorum bile
Gözlerim de kuraklaştı.
Kalbimin semalarında birer birer düştü yıldızlarım
Ölüm desen değil, yaşamak zaten
Hani, kendim için bir kez ağlayabilsem İstanbul sesim olacak ama ağlayamıyorum. Annem yok çünkü
Sayfa 81Kitabı okudu
Bilmiyorum, ağlayamıyorum. Belki biraz ağlasaydım, beni teselli etmiş olurdu. Yapamıyorum!
