Artık yeşeren her yaprakta baharın tadı vardı. Havadaki leylak kokusu ümitlerimi tazelerken, ayın gökyüzünde yıldızlarla dans edişini izledim. Aşk böyle bir şey olmalıydı, daha azı olamazdı; kabullenilemezdi.
Biraz önce yattığım yerin yanına baktım. Hâlâ o sıcaklığa geri dönmek istiyordum ve bunu yapabilirdim. Ama onu uzaktan izlemeyi tercih ettim. Çünkü biliyordum ki, O artık benimdi..
...............................
Üzerine örttüğüm battaniyeyi kokladım bugün; tanıdık bir koku, tanıdık bir dost, arkadaş, sevgili, Aşk gibi kokuyordu. Ah Sofia seni ben nasıl kaybettim..
Bir ay değil bir ömür geçse de dönmeyeceksin biliyorum. Bense silmeyeceğim ikimizi bu sevdadan. Biliyorum birtanem ne kadar yazsam da görmeyeceksin ve o sonsuz kapı açılıncaya kadar bana geri dönmeyeceksin..Ahh Sofia! Sen beni nasıl terk ettin...