Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
TORMESLİ LAZARILLO
Yılbaşı hediyesi olarak gelen kitabı hemen okudum ama ancak yorumunu yazabildim ( çünkü finaller bitti ). Yazarın adını unuttum sanmayın, bazı yerlerde anonim olarak geçiyor. Kitap hakkında araştırma yaptım, arka kapaktan başlayarak paylaşıyorum.
XVI. yüzyıldaki ekonomik kriz sebebiyle İspanya’nın her köşesinde
Geldik bir kitabın ve bir efsanenin daha sonuna. Beğenirsiniz, beğenmezsiniz, size hitap eder yahut etmez. Bir gerçek var ki çok sağlam bir roman. Bütün olarak bakıyorum tabii. Böyle bir romanı kaleme almak bile büyük iş. Kolay değil yani o kadar sayfaya bakınca. Az kalıyor Tolstoy kitapları da bitmek üzere. Bakalım ne yapacağız.
Fransa ordunun şehre yaklaşması, Moskovalıların şehri terk etmeleri, büyük yangın derken şehirden en son Rostovların çıkması dikkat çekici. Önceki kitapta füze patlaması sonucu ağır yaralanan Andrey Bolkonski de en son gidenler arasında. Ayrıca önceki kitapta Sonya’nın destek olduğundan bahsettiğimiz Nataşa’nın bu durumlardan da haberi yoktu.
Pierre karakteri ise tam bir yaz dizisi havasında takılıyor bu kitapta. Napolyon’dan intikam almak istiyor yani onu öldürmek istiyor. Dilenci kılığına giriyor ve bir Fransız askeri de kurtararak kendine nüfuz ediniyor.
İlginç bir sonu vardı yani dürüst olayım finaller konusunda takıntılıyım ve en iyi finallerde bile şöyle daha güzel olurdu demek huyumdan vazgeçemiyorum bir türlü.
Şu Nikola, Sonya’yı bırakıp Prenses Mari ile evlendi. Ah be kardeşim,en çok tuttuğum karakterdin. Sen de üzdün beni. Gitmeden önce senden bahsetmeden gitmek istemedim bak en son senden bahsediyorum gene.
Hepimize iyi ve sabırlı okumalar diliyorum..
Evim Küçük Cennetim
Üzerine susam taneleri serptiğim şu börek ve kendi usulünce baharatladığım bu nefis köfteler birazdan yenecek akşam yemeğimiz değil sadece.En güzel hatıralarını evinde yaşayan çocuklarım için gelecek zamanlardan bu akşama uzanan bir anı,bir mutluluk fotoğrafı aslında.Belki bir okul çıkışında belki bir gurbet sızısının tam ortasında bir an durup da ‘ah annemin yemekleri’diyebilecekleri tatlı tuzlu birer hatıra.Yalnız kaldıklarını hissettikleri bir vize akşamında belkide finaller için göz nuru döktükleri bir seher vaktinde anımsayacakları bir tebessümlük an.Acıyı az koyduğum çaktırmadan mercimek çorbalarına kabak karıştırdığım,tabaklarındaki bitirmelerini şart koyduğum huzur dolu koğuşumda basit bir akşam yemeği değil aslında yaşadığımız.
Benim içinse hep özleyeceğim ve dönmeyi isteyeceğim zaman dilimi.Herkesin kanatlarımın altında güven ve sevgi içinde büyümeye çalıştıkları muhteşem bir serüven.Dİnlediğim bütün tecrübelerden de duyduğum gibi ah o günler demeden kocaman bir nefesle sık sık içime çekiyorum bulunduğumuz zamanı ve mekanı.Donduruyorum ve bakıyorum dikkatlice.İzliyorum hep beraber sofrada bulunan bizi..............
Sarah’ın hayatı kayıp kardeşinin geride bıraktığı kraterde savrularak geçmişti.Hayatını nasıl sürdüreceğini bilememiş,bir daha eskisi gibi olamamış annesinin yanında elimdekiyle yetinmeyi öğrenmeye çabalıyordu.Ta ki yıllar sonra sınıfında aslında çok da dikkatini çekmeyen bir öğrencisi kaybolana kadar.
Hikaye böyle başlıyor.
Dürüst olmam gerekirse bu konunun usta yazarları Patricia Cornwell,Ted Dekker ve Tess Gerritsen okuduktan sonra bu tadı zaten fazlasıyla biliyorum.Daha önce bir çok kere yapılmışı tekrar denemek aslında daha büyük bir risk.Buna ragmen anlatım dilini gayet başarılı buldum.
Dokunduğu konuyu net bir şekilde anlatırken,karakteri açıkta bırakmamış ve neden böyle olduyu gayet güzel anlatmış Jane Casey.
Bazı soru işaretlerim olsa da iyi bir deneme ve yanılmıyorsam yazarın ilk kitabı.O yüzden mutlaka başka kitaplarını da okumam lazım.
Karakterlerin hayatları,büyüdükleri çevre ve diğer tüm etkenleri o kadar gerçekçi tasvir etmiş ki elimden bırakamadım.Sadece ille net bir kusur bulmam gerekiyorsa final.Ah şu finaller,finallerimiz !
