“Ne yapmalı öyleyse? Ne kalıyor yapılacak?
Suçluyum demek, diyebilmek, evet, büyük şey bu,
Ama günah çıkarmak neye yarar,
Pişman olmaz, yaptığından dönmezse insan?
Ah, iğrenç kaderim, ölümden karanlık kaderim benim!
Çamurlara batmış zavallı ruhum benim,
Çırpındıkça batan, battıkça çırpınan ruhum!”
Çünkü çok şey burda oluş, çünkü burada herşey
bizi istiyor apaçık, o yitip giden, bize bir tuhaf
dokunan şey. Bizi, hem de en çabuk yitenleri. Bir kez
hepsi, yalnız bir kez. Bir kez, bir daha yok. Evet,
bizler de bir kez. Bir daha yok. Ama bu,
bir kez bulunmuş olmak, bir kezcik de olsa
yeryüzünde bulunmuş olmak, sanma geri alınabilir.
Biz de
Yeni Diyalektik
_Tanrı, ilk ateisttir. Ateistler
_Tanrı, ilk masondur. Masonlar
_Orospu çocuğu. Marques de Sade
_Herkesin tanrısı kendine benzer. Yamyamların tanrısı bir yamyam; savaşçıların tanrısı bir savaşçı; hırsızların tanrısı hırsız; aşıklarınki de aşk tanrısı olacaktır. Ralph Emerson
_Trakyalılara göre tanrı, sarışın ve mavi gözlüdür. Öküzlerin elleri
Mutsuzluk. Antov Çehov
Yirmi beş yaşlarında, körpe, alımlı bir kadın olan, noter Lubiantsev’in karısı Sofya Petrovna ile yazlık komşuları avukat İlyin ormandaki bir açıklıkla baş başa, ağır ağır yürüyorlardı. Akşam beş sularıydı. Pamuk yığını görünümündeki bulutlar bütün gökyüzünü kaplamıştı. Pamuk yığınlarının arasından tek tük açık mavi boşluklar gözüküyor, bunlar
...
Suçluyum demek, diyebilmek, evet, büyük şey
bu
Ah, günah çıkarmak neye yarar,
Pişman olmaz, yaptığımdan dönmezse insan? Ah, iğrenç kaderim, ölümden karanlık kaderim benim,
Çamurlara batanmış zavallı ruhumbenim,
Çırpındıkça batan, battıkça çırpına ruhum! Melekler, kurtarın, kurtarmaya çalışın beni!
Bükülün, bükülmek bilmeyen dizlerim!
Sizde ey, çelik telleri katı yüreğim,
Yumuşamayın yeni doğmuş çocuğun sinirleri gibi.
Kim bilir, bir şeyler değişir belki.
Kral Claudius
Suçluyum demek, diyebilmek, evet, büyük şey bu,
Ama günah çıkarmak neye yarar,
Pişman olmaz, yaptığından dönmezse insan?
Ah, iğrenç kaderim, ölümden karanlık kaderim benim!
Çamurlara batmış zavallı ruhum benim,
Çırpındıkça batan, battıkça çırpınan ruhum!
Sayfa 96 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Bir defasında da Mâlik Bin Dinâr'ın nefsi incir istemişti. Bu husustaki arzusu 7-8 sene bütün şiddetiyle devam etti. Kendisini bu husustaki şiddetli arzusu rahatsız ve huzursuz etti.
Dedi ki:
- Ey bedbaht nefis! Gel seninle pazara gidelim. İyice bir gör ve seyret ki bu sana kifayet eder.
Pazara vardı. Gördü ki birisi yaş ve taze incir satar. Mâlik'in nefsi dedi ki:
-Allah-ü Tealânın izzet ve celâli hakkı için şu yaş incirlerden alıversene. Yoksa can veririm.
Mâlik nefsine dedi ki:
- Ey nefis! Benim bir mangırım, bir tek kuruşum yok. Nefsi dedi ki:
- Na'linlerini veriver. Bir iki gün de na'linsiz geziver. Mâlik, na'linlerini çıkarıp eline aldı. O incir satan adamın yanına vardı.
Dedi ki:
- Şu naʼlinlerimi al da bana birkaç tane incir ver.
O incir satan adam na'linlerini alarak fırlattı attı. Ve dedi ki:
-Bu neye yarar ve kaç para eder?
Mâlik Bin Dinâr vardı. Na'linlerini aldı. Yüyürüp uzaklaştı.
Öteden birisi incir satana yaklaştı ve dedi ki:
- O na'linini fırlatıp attığın ve kendisine incir vermediğin kimsenin kim olduğunu biliyor musun?
Bilmiyorum.
Şeyh Mâlik Bin Dinâr denilen kimsedir.
Bunun üzerine o incir satan kimse bir ah çekti ve kölesine dedi ki:
Al şu bir tabak inciri, az önce buradan ayrılan şeyhin ardından yetiş, kendisini ara bul ve ver. Eğer alıp incirden yerse seni âzâd ediyorum.
O köle hemen bir kaba bir miktar incir koyup arkasından seyirtti. Aradı taradı buldu.
-Şeyhim siz bu inciri alırsanız ben âzâd olacağım. Şeyh dedi ki:
Sen âzâd olacaksın amma, bu def'a da ben esir olacağım. Nefsimin istediğini vermem demek o suçu Mevlâmdan istemem demektir.
Sayfa 65 - Arslan YayınlarıKitabı okudu
KRAL:
Orada tepeden tırnağa, bütün suçlarımızı
Ortaya dökmek zorundayız.
Ne yapmalı öyleyse? Ne kalıyor yapılacak?
Suçluyum demek, diyebilmek, evet, büyük şey bu,
Ama günah çıkarmak neye yarar,
Pişman olmaz, yaptığından dönmezse insan?
Ah, iğrenç kaderim, ölümden karanlık kaderim benim!
Çamurlara batmış zavallı ruhum benim,
Çırpındıkça batan, battıkça çırpınan ruhum!
Melekler, kurtarın, kurtarmaya çalışın beni!