Tanrı biliyor ya çoğunlukla bir daha uyanmama arzusu , hatta ümidiyle yatağa giriyorum. Ve sabahleyin gözlerimi açıp güneşi görünce gene neşem kaçıyor. Ah keşke huysuz biri olabilsem , suçu havaya , üçüncü bir şahsa , başarısız bir girişime yükleyebilsem.. O zaman keyifsizliğimin dayanılmaz sıkıntısı yarı yarıya azalırdı .
Vay Halime !
Tüm suçun kendimde olduğunu biliyorum. Aslında suç demek doğru değil , kısacası nasıl ki eskiden tüm mutlulukların kaynağı bendeyse , şimdi de tüm üzüntülerimin kaynağı içinde saklı ..'