Kişi, kabiliyetine ve haysiyet duygusuna göre acı çeker, sevinç duyar. Ölmedim.
Hiç sevmem böyle olmayı. Yoksun, garipsi, yenik. Bugünler böyleyim ama. Bir ölçüsüzlük ya da idrâk bulanıklığı bu.
De bana, budala mıyım yoksa zeka zehri ile belada mı?
İnsan'dan mahrum bir cehennem karanlığında nasıl da bulduk birbirimizi...
Kendine iyi bak.
Bir daha hiçbir ana doğurmaz seni.
Bir daha hiçbir cihan bulamaz seni.
Kimselere mecbur olmadım, olmam da. Yiğitliğim ve rivayet olunan erkekliğim, bundandır... Ama senin mecburun olmak, beni hiç mi hiç küçültmüyor. Aksine yüceltiyorsun, İNSAN ediyorsun, yaşatıyorsun...