Fâ'ilâtün Fâ'ilâtün Fâ'ilâtün Fâ'ilün
"Anlamaz ahvâlimiz her sûfi-meşreb müdde'î
Bâde-nûş-ı bezm-i irfân olmayan bilmez beni"
Hâmî-i Mar'aşî
Alan sensin veren sensin kılan sen
Ne verdinse odur dahi nemiz var
Hakîkat üzere anlayıp bilen sen
Ne verdinse odur dahî nemiz var
Tutan el u ayak senden gelüpdür
Gören göz u kulak senden gelüpdür
Efendi dil dudak senden gelüpdür
Ne verdinse odur dahî nemiz var
Hudâyâ biz bu zâtı kanda bulduk
Neye ef'âl sıfâtı kanda bulduk
Fenâyı yâ sebâtı kanda bulduk
Ne verdinse odur dahî nemiz var
Bizim ahvâlimiz ey Hayy-u Kayyûm
Cenâb-ı Pâkine hep cümle mâlûm
Buyurdun oldu illa kaldı mâdûm
Ne verdinse odur dahî nemiz var
Hüdâyî'yi sen eriştir murâda
Senindir çünkü hükm arz u semâda
Efendi dahli yok ğayrın arada
Ne verdinse odur dahî nemiz var
Aziz Mahmud Hüdayi
Sayılmayız parmağ ile
Tükenmeyiz kırmağ ile
Taşramızdan sormağ ile
Kimse bilmez ahvalimiz
Muhyiddin İbn Arabi
Bunca kötülüğün yaşandığı bir zamanda en önemli şey çerçevenin içinde kalabilmektir. Çünkü dünyanın en değerli tabloları bile bir çerçeveye sahip olduğu için değerlidir.
Ne zaman ki "Hayatı uçlarda yaşamak" insanlara ideal bir tablo olarak sunuldu ve itidal üzere olmak sıradanlık olarak algılandı, işte o zaman dengemiz bozuldu.
Ne zaman ki "Kendi halinde birisi olmak" olumsuz bir durummuş gibi servis edildi, halimiz ahvalimiz o zaman değişti.
Önce "Kalıpları parçalayın" diye milleti gaza getiriyorlar. Sonra kalıpları parçalayanların kalıbına tükürüyorlar.
Ne mutlu bunca azmettiriciye rağmen çerçevenin içinde kalabilen, kalıpları parçalamayan, önemli ezberleri bozmayan, sınırları aşmayan, kendisiyle bir türlü barışamayan ve içindeki çocuğun sesini kesebilenlere...
Salih Uyan
Hali ahvalimiz
"Ölüden haber gelmiş, diri okur anlamaz.
Sorsan herkes müslüman, ne şükür var ne namaz"
Necip Fazıl Kısakürek
