Normalde aldatma olan hiçbir ilişkiden hoşlanmam ya da karakterleri sevmem ama o rezil herif başına gelen her şeyi hak etti spoi olmasın diye ne yaptığını söylemeyeceğim ama ilk kez içinde aldatma olan bi ilişkide zevk aldım.
Age gap, forbidden love ve dual pov var. Açıklamada enemies to loversta yazıyor ama ben enemieslik hiçbir şey göremedim fakat kitap dehşet slow burn’dü. Yarısına kadar sadece Aurora’nın ve Angelo’nun etkilendiğini okuduk ama kimse birbirine hamle yapamadı doğal olarak.
İkisinin arasında güzel bir çekim vardı Rory’yi sevdim mafya kitaplarında okuduğum klasik salak kızlar gibi değil ama tam olarak bad girl olduğu da söylenemez tam arada kalmış gibi. Angelo ise bana hiçbir duyguyu geçiremedi sonlara kadar. Bi sahneye kadar onu tam olarak anlamamıştım bile. Sadece dış güzelliğine mi vuruldu yoksa gerçekten seviyor mu diye anlamam çok uzun sürdü.
Kitapta Gabe’e çok yükseldim adını her okuduğumda ateş bastı resmen.
Kitap mafya kitabı olarak geçiyor ama hiçbir mafyatik olay yoktu adam akıllı biraz daha olaylara girmeyi Angelo’yu iş üstünde okumayı çok isterdim.
Kitabın son 60 sayfasını okumak çok zevkliydi. En çok oralarda zevk aldım özellikle Angelo kötü kızım dediğinde eriyip gittim resmen aralarındaki çekim ve kimya en çok oralarda alevlerini gösterdi.
Walzer, Calvenist toplumların bu örgütlenme düzeninin, topluluk mensuplarını akılcı kapitalizm yoluna "sevketmede" önemli bir mekanizma olduğunu ortaya koyuyor.
- Be ahbar o herif ne biçim budaladır? Ağnayamadım. Pek akıllı bir adam çalımı satmak ister...
- Zaten her divane böyledir. En en budalalar akıllı kurumu satarlar.
Mehtapta gezmekten hep hoşlanırız. Fakat iki aptal herif romanlarında mehtaplı aşk sahnelerinden bahsettikleri içi bu muazzam zevki, bu şiddetli ihtiyacı gülünç buluruz. Görülüyor ki ahmaklık sade ahmaklara değil, sade akıllı olduklarını sananlara da hükmediyor.