Sebat
Çıkmıyor aklımdan gözleri
Bana sebat ver ya Rabbi.
Günışığı geceye nasıl sızıyorsa,gün nasıl her daim doğuyorsa ; öyle o'da aklımın ufkunda,her gün her vakitte daimi istikrarla koruyor kalbimdeki yerini.
Günü gecesi de yok, aklımda dolanır durur.
O dolandıkça kalbim sanki bir kuş olur,sonsuz mavi gökyüzünde kaygısız kanat vurur.
Fakat işte yetmiyor düşünmek,özlemek kanırtıyor insanı. Eksik kalmanın sancısı benzemiyor hiçbir şeye. Tasvir edilmese dört kitapta ayet ayet, şüphesiz derdim ki cennet işte bu nazlı güzelin kendisi ve cehennem o güzelin yokluğunda geçen her saniye,onsuz gidilen her yer onsuz içilen her damla su...
Ah , Allah'ım,söze başlarken de sana yalvardım sözü bitirirken de huzuruna kapanayım,sen ki canların canısın,huzurun kaynağısın,ruhların gıdasısın. Beni mahrum etme o şirin kulunun suretinden,elleri hiç eksilmesin ellerimden. Herkes söyler belki "ölmez kimse hasretten" fakat şu aciz kulun yaşarken ölüyor,onsuz kalırken.
Yüzbin defa tekrar edip duruyorum ,söylenmeye değer tek söz olan onun adını. Söz uzadı,gece güne yaklaştı,geceyle gündüzü birleştirdiğin gibi bizi de öyle kavuştur ya rabbim. Gece senin,gündüz senin,ben senin o senin ...
Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı.
Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim...
Oğuz Atay
"Biliyor musun Olric?"
"Neyi efendimiz?"
"Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı.."
"Neden efendimiz?"
"Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim?.."
Oğuz Atay - Tutunamayanlar
BEYZA ALKOÇ - BUL BENİ
Aklımda birkaç cümle vardı oradan ayrılırken,
Musa Erman'ın bana söylediği "Belki de bu hikayenin eksik sayfası sensin Derin." cümlesi dönüp duruyordu kafamın içinde.
Sonra kendi sesim yankılanıyordu kulaklarımda, "Bu bilye bana şans getirsin."
Sonra Aziz Ata'nın sesini duyar gibi oluyordum, "Senin olsun, şans
En büyük ilham kaynağın nedir?
Bu soruda önce biraz düşündüm aklıma hiçbir şey gelmedi. Ama aklımda bir kelime bağırıyordu ''Annem'', Evet sanırım en büyük ilham kaynağım annem. Bazen tartışsam da birbirimize kızsak da en sonunda yine annemin şefkatli kollarına koşuyorum. Ona danışıyorum, ondan fikir alıyorum ve günün sonunda onunla var oluyorum. Bana yap dediği şeyleri yaptığım için pişmanlık duymadım. Yapma dediği şeylerin çoğunluğu pişmanlıkla sona erdi... Neredeyse... Hala yol alırken ona danışıyorum ve aileme babama, kardeşime. Ailem benim en büyük ilham kaynağım. Çünkü bu zamana kadarki başarılarımın arkasında onlarında fikirleri var. İyi ki varlar. Peki bu soruya aile yerine başka bir kelime söylemem gerekseydi? 'başarı' derdim. Çünkü insanoğlunun genel ilham kaynağı bana göre başarı. Başarılı olduğumuz zaman kendimizi var hissediyoruz. Bazılarımız ona sıkı sıkı tutunuyor. Bazılarımızın tutunacak tek dalı başarı oluyor. Hepimizinki farklı olabilir tabii. Başarılarıma ve aileme
Peki sizin ilham kaynağınız ne? Her güne 1 soru çok hoşuma gitti. Sonuçta burası bir edebiyat dünyası değil mi? İnsanın kendini tanıyabilmesi için bazı soruları sorması ve bunları bir yere yazması gerektiğine inanıyorum. Ben de buraya yazma kararı aldım. Bunu okuyan ve düşüncelerini paylaşmak isteyen herkes yazabilir. :)
- Biliyor musun Olric?
+Neyi efendimiz?
- Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı.
+ Neden efendimiz?
-Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim?
Ben eskiden ölümden çok korkardım.
Hatta derdim ki; bu dünyada herkes ölse bir tek ben kalsam, o yalnızlığa bile razıyım. Ama şimdi sadece Nazım'ın o şiiri var aklımda.
Öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
Yetmişinde bile mesela zeytin dikeceksin.
Hemde öyle çocuklara falan kalır diye değil,
Ölmekten korktuğun halde ölüme inandığın için.
Nazım Hikmet~ Yaşamaya dair.
-Biliyor musun Olric
-Neyi efendimiz?
-Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı.
-Neden efendimiz?
-Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim.
Oğuz Atay/Tutunamayanlar 📚
Ben eskiden ölümden çok korkardım. Hatta derdim ki: Bu dünyada herkes ölse, bir tek ben kalsam, o yalnızlığa bile razıyım. Ama şimdi sadece Nazım'ın o şiiri var aklımda:
. 
Nazım Hikmet Ran 
Yaşamaya Dair
-Biliyor musun Olric?
-Neyi efendimiz?
-onunla ne zaman lades oynasak hep o kazanırdı.
-Neden efendimiz?
-Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim.
Oğuz Atay 
Tutunamayanlar
- Biliyor musun Olric ?
- Neyi efendimiz ?
- Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı.
- Neden efendimiz ?
- Kalbimde iken nasıl aklımda derdim.
Sonrası...
KABULLENEMİYORUM
Gitmeni kabullenemiyorum canım. Sana canım derdim sen de bana gülüm derdin. Gülün ömrü az olurmuş, sen gidince anladım. Aynı şehirde yaşıyorken uzakta olmamızı kabullenemiyorum sevgili. Aynı gökyüzü altında yaşıyorken, aynı havayı soluyorken yanımda olmamani.Ayni şeylere gülüp eğleniyorken bi anda gitmeni kabullenemiyorum.Her tanıştığım insanda sana ait izleri aramayı kabullenemiyorum. Seninle dinlediğimiz şarkıları kendimi bi anda dinlemiş halde bulmayı kabullenemiyorum. Belki de hayatımda olmama düşüncesini... Senden hem nefret edip hem de seni sevmeyi kabullenemiyorum. Sahi nasıl olur da insan aynı anda aynı kişiye bu duyguları besleyebilir anlamıyorum ama yaşatıyorsun. Kahkahalarınin kulağımdan yankılanmasini, günlük rutinini unutamamayi kabullenemiyorum mesela. Bana ağır gelen parfüm kokunu... Hiç iyi şiirler yazamazdim bak şair oluyorum sana yazınca. Hayatım olmani, beni yaşatan ve öldüren kişinin sen olma gerçeğini kabullenemiyorum. Senden nefret ederken beni kendin için ağlatmandan nefret ediyorum. Giderek sana benzediğimi kabullenemiyorum sevgili. Hayatın seni her fırsatta bana hatirlatmasindan nefret ediyorum.Yaptığım, gittiğim her şeyde her yerde sen olma ihtimalini kabullenemiyorum. Gün boyu aklımda fikrimde olmani,bi an olsun seni düşünmeden edememeyi kabullenmiyorum. Her şeye rağmen hala hayatımdan çıkamamanı ve her şeye rağmen gelecek olursan seni tek görüşte bile affetme
ihtimalini...Kabullenmek keşke dünyadaki en zor şeylerden biri olmasaymış.
kabullenmeyi kabullenemiyorum sevgili...
Hilal, Ayışığın 🌙
İçimde bir ürperti bir titreme
Göğsümde saplanan bir üşüme
Felaketin en dibinde
Sırtım başım dik şekilde
Nefesimi soludukça
Ölüm'e aşık oluyorum
O'na gitmek derdim
Amma velakin bir şey vardır
Ben onu unutmuş değilim
Gözlerimin içinde bir ay ışığı gibi saklı
Hayatta ki günlerim, haftalarım ve yıllarım
Aklımda bir zehirli ok gibi Yaradanın sözü
Ağlayacağım
Ağlayacağım
Hıçkıra hıçkıra
Biteceğim
Biteceğim
Ve yine
Yaşayarak dirileceğim öleceğim.......
Beni uykudan uyandırır uyandırmaz
Dünyanın bütün huyları yüzünde
Ben bunlardan birini seviyorum en çok
Sana bir nar kesip uzatıyor ya doğa
Tutsam tanelerini
Sevincin gözyaşları derdim buna.
Bir süre bakışıyoruz karşılıklı
Ben uykudan uyanır uyanmaz
Benimle şiir gibidir bu
Tam karşımda ama yazılmamış
Durmadan bileniyor aklımda.
Seni unutarak baktığımda bile
Dünyanın her yerlerinden geçiyorsun
Yayılıyorsun kalabalıklara
Yalnız yayılmak mı
Aşkın en büyüğü, en dayanılmazı demeli buna.
Özlenirsin, alabildiğine varsın da
Daha da var oluyorsun gün günden
Olgun bir meyva gibi güleceksin zamanla
Bir kadın da değilsin, bir kişi de değilsin
Bir kuş olsa mavilik derdi buna.
Edip Cansever