Aklımda en çok kalanlar şunlar: Muştası öğleden sonra güneşinde parlıyor; ilk darbelerde buz gibi olan maden, kanımla nasıl da çabucak ısınıverdi. Bir duvara fırlatılınca, çerçeveli resimden geriye kalan bir çivi sırtıma batıyor. Sohrab çığlık çığlığa bağırıyor. Tabla, armonika, dilruba. Bir kez daha duvara yapışıyorum. Muşta çenemi parçalıyor.
Sayfa 292 - EVEREST YAYINLARIKitabı okudu
Bir tarikat teklifi.
O meydanda, bana önerdikleri şeyi ve bunun benim yaşımdaki
insanlara neden çekici geldiğini kısacık bir an boyunca açıkça
gördüm, sezdim: yetişkinlikle gelen sorumlulukların ağırlığını
devredebilme, her gün kararlar verip bu kararların sonuçlarına
katlanma mecburiyetinden kurtulma, çocukluk gibi bir şeye geri
dönme ve güçlükle elde edilmiş değil öylece kucağa bırakılmış
bir tür kesinliğe kavuşma ihtimali. Özgürlüğün bu şekilde teslim
edilmesinde saklı olan faillikten özgürleşme ihtimalini hissedebiliyordum ama bağımsızlığımı, mahremiyetimi, failliğimi, hatta
derin yalnızlığımı bile seviyordum ve bunlardan vazgeçmeme imkan
ihtimal yoktu.
