Oğuz Atay'dan 40 Alıntı | Söylenti Dergi
kaynak: soylentidergi.com/oguz-atay-tehli...
1- “Bu sözleri unutamam artık; bütün geleceğimi kararttın. Oysa, kitaplardan söz ederken sesin ne kadar farklıydı.”
(s.15)
2- “İçimde bir boşluk var; perşembe sabahları, okula gitmek istemediğim sırada duyduğum korkuya benzeyen bir boşluk.”
(s.20)
3- “İşte
Eriyorum.
Yavaş yavaş eriyorum..
Biraz şansım varsa buhar bile olurum..
--
Üzerim albayım. Üzerime gelirsen hepinizi ağlatırım...
Sayfa 318 - Doğan Kitap
Kelimeler, kelimeler albayım... bazı anlamlara gelmiyor.
Kelimelere gerekli özeni göstermiyoruz. Öylesine söyleyip geçiyoruz işte. Halbuki hayatın derin anlamı kelimelerde gizli albayım. Hepimiz aşktan bahsedip dururuz öyle ama acaba kaçımız bilir gerçekten ne anlama geldiğini.
Albay: Bilemedim ki evladım.
Bilemezsin albayım… Bilemezsin. Bizim kaderimiz bu. Anlamını bilmediğimiz kelimeleri yaşamak. İşte aşk mesela. Sarmaşıkla aynı kökten geliyor biliyor muydun? ‘Işk’ kökünden. Suriye’deyken yaşlı bir Arap amca anlatmıştı. Sarmaşık da aynı aşk gibi yavaş yavaş içine doğru giriyor. Yavaş yavaş dolanıyor. Yavaş yavaş özünü ele geçiriyor sonunda sen yok oluyorsun geriye sadece aşk kalıyor. Yaa albayım… Dünya mesela aşağılık yer demek. Aşağı ya da aşağılıkların yaşadığı yer demek. Dünya çirkin biz güzeliz albayım… Biz… Bu aşağılık yerde aşk gibi şeyler de var ama biz anlamını bilmiyoruz ki. Gel seninle kelimelere yeni anlamlar katalım. Bulduğumuz anlamlara yeni kelimeler uyduralım. Kelimelere toprak deyip basıp geçmeyelim. Düşünelim altında yatan binlerce kefensiz manayı. Ayrılık mesela. Ayrılığa bir anlam katmak istersen gitmek yeter. Ama gitmek… Gitmek ayrılık demek değildir. Yani gitmek sadece gitmektir. Ayrılık, ölümle eş anlamlı. Öpüyorum albayım…
(Poyraz Karayel)
(fy)
Bu acının tarifi yok, anlatamam, anlatılmaz..
Yavaş yavaş nefesim çekiliyor albayım..
Benim artık ağlayacak, cümle kuracak, anlatacak halim kalmadı.
Sana yalvarırım bana bir gün öyle güzel gel ki bir daha ağlamayayım.
Yalvarırım bana seni geri getir.
Çünkü ben artık sensiz nasıl yaşanır bilmiyorum..
Emanetime yani sana, bize çok iyi bak..
“Bu oyunlardan usandım.”dedi Bilge. Gerçek biri olmak istiyorum senin için. “Yaşadığımı anlamanı,odada dolaştığım sırada beni görmeni, bir takım dertlerim olabileceğini hissetmeni istiyorum. Bana bakmanı istiyorum. Oysa sen, yalnız kafandakilerle ilgilisin. Beni görmüyorsun.”
Gözleri dolmuştu. “Göreceksin, bir gün bırakacağım seni.”
Hikmet düşündü, bir süre sonra “evet” dedi mırıldanır gibi.
“Bilge, Bilge, neden beni yalnız bıraktın? Evet, olabilir. “
Gözlerini yukarı kaldırdı. “Neden beni dinlemiyorsun? “ dedi Bilge; gözlerinden yaşlar akıyordu.
“Üzülüyor albayım.” dedi Hikmet çok yavaş bir sesle; “Beni bırakacağı için ağlıyor. “
“Bu albaydan da usandım artık” diyerek ağlamaya başladı Bilge.
Sayfa 454 - İletişimKitabı okudu
"ben de onların (çocukların) yaşındayken "adam" olmak, hayata atılmak istiyordum. önce hayata atıldım. fakat bunu nasıl yaptığımı bir türlü anlayamadım. (bir durumdan bir duruma nasıl geçtiğimi zaten bir türlü kavrayamam. mesela karanlıktan sonra birdenbire nasıl aydınlık olur albayım? siz hiç görebildiniz mi?) herhalde bir süre, hiç kımıldanmadan beklemeliydim; sonra hayata yavaş yavaş atılmalıydım..."
Hemen başlayalım. Yazalım albayım. İşte kalem, işte ıstırap albayım. Benden başlayalım albayım. Önce ben konuşurum. Sonra, gene ben konuşurum. Soldan girerim albayım. Akşam olmaktadır albayım. Bütün güzel oyunlarda, heyecanı artırmak için akşam olur albayım: Işıklar yavaş yavaş söner. Güneş demek istiyorum albayım. Parantez içine yazılır albayım ‘hava kararmaktadır’ diye. Aynı parantezin içinde Hikmet de soldan girer albayım. Parantezin içine italik yazılır albayım. Uzatma Hikmet, denir ona gerçek hayatta. Oyunda ise denmez.