Allah'tır size fonksiyon veren, hayatınıza anlam kazandıran O'dur. İnanıyorsanız hayatınızın anlamı vardır.
"Ben niye geldim?" diye sormazsınız kendinize ve o sizi tatmin eder. Sünnet büyük nimet; tatbikat var orada.
"Ben nasıl var olacağım?" sorusunun cevabı var. Sadaka verdiğin, tebessüm ettiğin, aşkla çalıştığın anda varsın. Böyle inanmayan bir insan için varolmaya mutlaka öteki, bir kıyas noktası lazım.
Cenab-ı Allah kulunu her an imtihan eder.
İman da, ilim de, hikmet de bir imkandır; ama aynı zamanda bir imtihandır.
Kur'an-ı Kerim'de var; "Sen sert yüzlü olsan bunlar etrafında toplanmazdı." Cenab-ı Allah yarattığı kulun tabiatını biliyor çünkü kendi yarattı. Sert yüzlü olmak, insanlara tahakkümle yaklaşmak, "ben üstünüm" demek aslında. Allah'ın en sevmediği huy, ondan vazgeçmek lazım çünkü sen de insansın, o da insan.
Ey nefis! Tembel bir insanın yapması
gereken bir işi ertelemesi gibi, sen de başka
tutunacak dal bulamayınca, tevbe ve ameli
ömrünün sonuna erteliyor ve bununla makul bir iş
yaptığını sanıyorsun. Halbuki tevbe ve amel,
sadece ömrün sonu için değil, her zaman için
gereklidir. Bunlar tıpkı nefes ve gıda gibi, devamlı
tekrarlanan zorunlu işlerdir. Kaldı ki, yaşamakta
olduğun an ömrünün son anı olabilir. Çünkü son
anın da böyle bir andır. Sonra sen, ALLAH Teâlâ'ya
ibadet ve tâati böyle ertelersen, hangi yüzle
O'ndan âcil merhamet ve yardım talep
edebilirsin?
Sayfa 3005
"Hayır, nefsiniz sizi aldatıp bu işe sürüklemiş. Artık bana düşen güzelce bir sabırdır. Söylediklerinize karşı ancak Allah'tan yardım istenir."
Ey nefis! Eğer ALLAH Teâlâ’nın seni
görmediğini zannediyorsan, bil ki, bu zan
küfürdür. O'nun gördüğüne inandığın hâlde,
gaflet gösteriyorsan, bu da yüzsüzlük ve
hayasızlıktır.
Sayfa 2995
