BAHARIN İLK SABAHLARI
Tüyden hafif olurum böyle sabahlar;
Karşı damda bir güneş parçası,
İçimde kuş cıvıltıları, şarkılar;
Bağıra çağıra düşerim yollara;
Döner durur başım havalarda.
Sanırım ki günler hep güzel gidecek;
Her sabah böyle bahar;
Ne iş güç gelir aklıma, ne yoksulluğum.
Derim ki: "Sıkıntılar dura dursun!"
Şairliğimle yetinir,
Avunurum.
Gelin olacağım zaman ben asıl kendime bir eş, yoldaş, can, canan olacak bir adam bulacağım, kısacası beni sevecek, beni düşünecek, bana acıyacak bir kimse olacak diye hayal ederdim. Evet! Şairce hayallerimin özeti, mutluluk heveslerimin tümü bunlardan ibaretti: "Beni sevecek, beni düşünecek, bana acıyacak." Kalbimde bunların karşılığı hazırdı. O tarzda hayal edilen o hayali eşi ben görmeden sevmiştim. Güzel olmuş, çirkin olmuş, zengin olmuş, fakir olmuş buralarını düşünmüyordum. Beni sevmesi, düşünmesi, bana acıması bence yeterliydi.
Sayfa 19 - İş Bankası Kültür Yayınları, 5. BasımKitabı okudu