Eyüp'ün Hikayesi
Kitabı rahleye koyarak açtı, okumaya başladı. O anda ilk olarak kilisede okunanları anladım. Un ülkesinde yüreği temiz, dini bütün bir adam yaşarmış; malının mülkünün, deve, koyun ve eşeğinin hesabı yokmuş. Çocukları mutluluk içinde yaşar, o da onları çok sever, günah işlemişseler iyilikleri için Tanrıya dua edermiş. Bir gün şeytan, Tanrı oğulları
Sayfa 388Kitabı okudu
O,zaten,yaşarken unutulmuş değil miydi?
Onu ben,annemi ninemi sevdiğim gibi değil,büsbütün başka bir his,büsbütün başka bir hayranlıkla âdeta bir puta taparcasına seviyordum.
Gerek mektepte,gerek bizim sokakta her gün birçok sahnelerine şahit olduğum mahalle çocuğu kavgalarının uzaktan seyri bile bana eza verirdi. Gözüm yılıp korktuğumdan mı? Zannetmiyorum. Ben yalnız uslu ve çekingen değil aynı zamanda son derece utangaçtım da.
Uslu ve çekingen huyum ne kendimi,ne nafakamı herhangi bir sert hareketle savunmağa asla müsait değildi.
Biz,ızdırap çekmeğe o yaşta başlıyoruz. Çoğumuzun kalbindeki bereler o çağla açılmış yaraların izidir. Bu bakımdan denilebilir ki,insanın alınyazısı çocukluğunda yazılmıştır ve hangi yaşa girerse girsin,şuurunun altında daima çocuk kalışının sebebi bundandır.
Önsözden !
İnsan kocadıkça çocukluğunu ve ilk gençlik çağını yeniden yaşamaya başlar demişler. Meğer,ne kadar doğru sözmüş bu.
Bir Işık Yalımı
Gözlerin kalbime değmeden önce
İstanbul o kuşlar acep nerdeydi
Deniz ki dilimin lügat kitabı
Şarkılar kardeşim onlar nerdeydi
İçimde sürekli yağmur bulutu
Ormanlar nehirler güller nerdeydi
Bir ışık yalımı parmaklarındır
Anamın kızımın eli nerdeydi
Ülkemin çığlığı her saat zili
Nerde ortadoğu savaş nerdeydi
Gözlerin kalbime değmeden önce
Acılar gülüşler düşler nerdeydi
Sayfa 21 - İz YayıncılıkKitabı okudu
Ve merak ettim ana rahmi de böyle bir yer midir diye?
Nasıldır hakikaten?
Sıcak,karanlık ve derin bir yalnızlık içeren... Anaya mesafeli,anadan uzak! Tıpkı benim anam gibi, cismen var ama mânen yok olan... Sevmeyen, korumayan, oralı olmayan, analık görevi yavrusunu doğurduğu an biten bir ananın dölyatağı böyle olmalı.
Ben anamın bir kalbi olduğunu ancak, atışını saat gibi tık tık duyduğumda bilmiş olmalıyım. Rahmindeyken. Keşke hep orada kalsaymışım. Anamın kalbine yakın.
Sayfa 207Kitabı okudu
Huyunu Annesinden alan Yakup Kadri küçüklüğünden beri bu kişiliktedir. Hiçbir zaman babasınıı sevemez hatta onu yakışıklı bile bulmaz. Manisa'nın kiraz bağçelerini, Rufai tekkesinin içinde bıraktığı korkuları, Küçükken annesinin ona okuduğu 'Ekmekçi Kadın ve Monte cristo'' kitapları ile Bir nefeste okunup bitirilebilecek bu eser, 1957 yılında yazılmıştır.
İnsanın alınyazısı çocukluğunda yazılmıştır ve hangi yaşa girerse girsin, şuurunun altında daima çocuk kalışının sebebi budur.