Aklım bir düşünceye takıldı: Hayatımda ilk defa , birçok ozanın söylediği, onca düşünürün nihai bilgelik olarak öne sürdüğü hakikati gördüm.Hakikat şuydu; sevgi, insanın ulaşabileceği en yüksek ve en büyük hedefti. O anda, insan şiirinin, insan düşünce ve inancının ayırt ettiği en büyük sırra haiz oldum: İnsanın kurtuluşu sevgiyle ve sevgidedir.Elinde hiçbirşeyi kalmamış bir insanın dahi, kısacık bir an için bile olsa, sevdiğine ilişkin düşüncelerden nasıl mutluluk duyabileceğini anladım.
Sayfa 50Kitabı okudu
Elinde hiçbir şeyi kalmamış bir insanın dahi, kısacık bir an için bile olsa, sevdiğine ilişkin düşüncelerden nasıl mutluluk duyabileceğini anladım.
İnsanın kurtuluşu sevgiyle ve sevgidedir.
Hakikat şuydu ,sevgi ,insanın ulaşabileceği en yüksek ve en büyük hedefti.O anda ,insan şiirinin,insan düşünce ve inancının ayırt ettiği en büyük sırra haiz oldum :**insanın kurtuluşu sevgiyle ve sevgidedir.** Elinde hiçbir şey kalmamış bir insanın dahi ,kısacık bir an için bile olsa ,sevdiğine ilişkin düşüncelerden nasıl mutluluk duyabileceğini anladım.
Sayfa 50Kitabı okudu
Avrupalı için, kişiye tekrar tekrar "mutlu olmasının" emredilmesi, Amerikan kültürünün tipik bir özelliğidir. Ama mutluluk aranmaz; ortaya çıkması gerekir. İnsanın, "mutlu olmak" için bir nedeni olmalıdır. Bu neden bulunduktan sonra mutluluk otomatik olarak gelir. Gördüğümüz gibi insan, mutluluk arayışında değildir; belli bir durumda yapısal ve uykuda olan potansiyel anlamı gerçekleştirmek yoluyla mutlu olmak için neden aramaktadır.
Sayfa 150Kitabı okudu