Bu kitabı az önce bitirdim ve derinden gönül bağımın olduğu Ali Şeriati'ye bir kez daha hayran kaldım. Toplumun insanlara biçtiği kalıpların dışına çıkarak o dönemlerde ( Tahminimce 1960 1970li yıllar) kendi toplumunun (İran) çok yaralayıcı ve eleştirel bir gözlemini yapıyor. Tarih tekerrürden ibaret klişesini kullanıp benzer coğrafyalar ve benzer sorunlar demek istiyorum. Günümüzde bence bizim ülkemizde de var olan sorunlar için de çok güzel bir gözlem kitabı olarak kullanılabilir. Kitabın savaş açtığı anneler babalar yani biz, dinini, Kuran-ı Kerim'i okumadan kulaktan doğma bilgilerle geçmişe bağlı kalan kesimle, sözde aydın olup sırf aydın sınıfının gerekliliğini yapmak uğruna yine dinini, Kuran-ı Kerim'i okumadan kurana saldıran batı hayranı aydın kesim. Bunların tümü öyle ya da böyle bizim toplumumuz. Bunları salt din olarak görmeyin ben bir deist olarak gayet açık bir şekilde şunu söyleyebilirim ki çok uzun süredir eğitim programımız, ailemiz ve toplum olarak kendi değerlerine maneviyata düşman batı aşığı "sözde aydın" nesille , çağ dışı kalmış gerçekle hiçbir karşılığı olmayan, geçmiş zamanların aşığı "sözde dinci" gerici nesil yetiştiriyoruz. Bu durum değişmediği sürece iki taraf da diğerini suçlar ve bu düzen böyle devam eder.
