ANNEYİ ÖLDÜRMEK SURETİYLE KARISINA DERS VERMEK
Qingshan komününde dört kişilik bir aile yaşıyordu: Anne Wang, oğul Wang, karısı Tarçın Çiçeği ve küçük oğulları.
Bay Wang, bölgenin tarım makineleri fabrikasında çalışıyordu. Anne Wang ile gelini Tarçın çiçeği arasındaki ilişkiler, havadaki pozitif ve negatif elektrik yükleri arasındaki ilişkiye benziyordu.
Bir araya geldiklerinde şimşekler
Sırf sen üzülme diye hâlâ hayattayım anneciğim yoksa yaşamaya değer bir yanı kalmamış bu adi dünyanın.
Annanemle dedemin mezarları yanyana tabi sevgili anneciğim iki mezarada çiçekler ekiyor. Fakat en son ziyaretinde bakıyor ki dedemin mezarındaki çiçekler almış başını gitmiş annanemin mezarının üzerinde tık yok. Bunu gören annem durur mu, dedemin mezarındaki çiçekleri söküp annanemin mezarına dikiyor. Canım çılgın annem 😂❤️
karanfil
(16 Haziran 2004)
Ayça okulunun kapısından koşarak çıkarken etrafına göz gezdirdi. Tanıdık hiçbir yüz görmemenin verdiği üzüntüyle omuzları çökmüştü. Bugün annesi de babası da onu okuldan almaya gelmemişlerdi.
Bu çok sık yaşanan bir durum değildi. Sadece annesinin ve babasının işi olduğu zamanlar olan bir durumdu. Babası muhtemelen daha işten
Ak saçlı başını alıp eline
Kara hülyalara dal anneciğim
O titrek kalbini bahtın yeline
Bir ince tüy gibi sal anneciğim
BİR OĞLU OLMALI İNSANIN,
Canını emanet ettiğin, elin, ayağın, gözün, kulağın, her şeyin.
Bir oğlu olmalı insanın.
Zor bir anında,sırtını dayaya bileceğin,destek alabileceğin
masumiyetiyle saniyeler içinde eridiğin,vefasına taptığın.
Bir oğlu olmalı insanın.
Pazardan, alışverişten geldiğinde koşarak elindekileri alıp, yüzünü güldüren.
Bir oğlu olmalı insanın.
Evinde babasının yokluğunu aratmayan, annesine karşı fedakar,
Sokakta delikanlılığından gurur duyduğun.
Bir oğlu olmalı insanın.
Yaşlandığında bile, birine ihtiyacın olduğunda,çıka gelen,
babacığım ya da anneciğim diye kucak açtığında,gözyaşlarıyla bağrına bastığın.
Bir oğlu olmalı insanın.
Canıyla canlandığın,varlığıyla anlamlandığın,
Özlemiyle ve iç çekişlerinle dağ dağ efkarlandığın.
Bir oğlu olmalı insanın.
“Dünya bir yana,oğlum bir yana” diyebildiğin…
Canım oğlum iyiki varsın
BİR KIZI OLMALI İNSANIN
Canını emanet ettiğin, elin,
ayağın, gözün, kulağın, her şeyin.
Bir kızı olmalı insanın.
Bir hata yaptığnda, gözlerinin içine baktığın,
bakar bakmaz masumiyetiyle saniyeler içinde eridiğin,
vefasına taptığın.
Bir kızı olmalı insanın.
Evinde babasına,annesine karşı nazlı niyazlı,
Sokakta cadılığından ve hışmından korktuğun.
Bir kızı olmalı insanın.
Herkes terkettiğinde seni, varlığında da,
yokluğunda da, evliyken de, bekarken de
babacığım ya da anneciğim diye kucak açtığında,
gözyaşlarıyla bağrına bastığın.
Bir kızı olmalı insanın.
Demlediği çayı süzülerek getirdiğini seyrettiğin,
Pişirdiği kahvenin tadına gizlediğin, özenle bezediğin.
Bir kızı olmalı insanın.
Canıyla canlandığın, varlığıyla anlamlandığın,
Özlemiyle ve iç çekişlerinle dağ dağ efkarlandığın.
Bir kızı olmalı insanın.
"Dünya bir yana, kızım bir yana" diyebildiğin.
Nazım Hikmet
" Oh yavrucuğum,böyle fena şeyleri aklından çıkar. Sinirlerini yatıştırmak için hani ya doktor sana bir hap verdiydi. Onu yut."
" Vah zavallı anneciğim,biz hepimiz hapı çoktan yuttuk. Haberin yok mu?"
Hüseyin Rahmi Gürpınar
Evet,anneciğim, anla ki işte ben bir divaneyim. Çünkü halkı düşünüyorum. Akıllı kafalar evvela kendilerini düşünürler. Vatanperverlik,adaletçilik, istikamet,hamiyet..hep bunlar kötü arızalardır.
Hüseyin Rahmi Gürpınar
"Dadııı, dadıcığıımmm.. Anlatsana, anneciğim nasıl biriydiii?.." 😆
"Şenin annen, dünyanın eeennn merhametliii, eeennn şefkatli anneşiydi, yavrucağıımm..."😆
Babaannem derdi ki.. Teneke, bakır, altın anne vardır.
Anneme de dermiş ki, sen, altın annesin. Geçen gece annemi rüyamda gördüm. Mekansız bir uzay boşluğunda ki anneme bakarken yüzüm yukarıya doğru idi. Önce ki kıyafetleri üstündeydi. "Eve gidelim anne" dedim. "Gelmeyeceğim" dedi. Dikkatimi çeken, ciddi sesiydi. Ben, bunun bir haberci rüyası olduğunu düşünüyorum. Önce ki rüyamda ise, annem, bir kapının yanında ayakta hareketsiz duruyordu. Şimdi yukarıda. Ah.. Canım anneciğim.
ANNECİĞİM.
Ak saçlı başını alıp eline,
Kara hülyalara dal anneciğim!
O titrek kalbini bahtın yeline,
Bir ince tüy gibi sal anneciğim! Sanma bir gün geçer bu karanlıklar,
Gecenin ardında yine gece var;
Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,
Yaşlı gözlerinle kal anneciğim! Gözlerinde aksi bir derin hiçin,
Kanadın yayılmış, çırpınmak için;
Bu kış yolculuk var, diyorsa için,
Beni de beraber al anneciğim! ...(1926)