''Seni kinyas en son fransa'da görmüştüm. Paris'te. Ama kayra, seni en son ne zaman gördüğümü hatırlamıyorum. Neyse, önemli değil. Çok zaman geçti sonuçta görüşmeyeli. Paris'ten ayrılmamı biliyorsunuz herhalde. Zaten çok fazla anlatılacak bir tarafı da yok. Neden bana verdiklerini hala anlayamadığım o bursla, şu an ismini yanlışlık yapmamak için
... onu bekleyen duyguları içine çekti, sık sık içtiği bir kokteyldi bu: İki ölçek öfke ve bir ölçek sancılı hayal kırıklığı, tatlandırmak için biraz da kendine acıma duygusu.
Şimdi yaptıklarınız, gördüğünüz insanlar, okuduğunuz kitaplar, sizi uykunuzdan uyandıran rüyalar, onlar gerçek sizdiniz. Ne olmak istediğiniz ya da bir zamanlar ne olduğunuzun iskeleti değil.