Toprak yalnızca ekilip biçilen yer olmamalı. Uğruna ölünebilecek yurt olmalı toprak. Toprak yurt oldu mu, başı sonu dopdolu sevgidir. Bir karışı başkasının uçsuz bucaksız ekili toprağına bedeldir.
Değerli azizim, değerli azizim! diye mırıldandı rakun kürklü beyfendi, rengi atmıştı, yutkunuyordu. Ben tabi ki tedirgin olmuş durumdayım. Nasıl küçük düştüğümü kendiniz de görebiliyorsunuz; ama hava karanlık, fakat yarın elbette. Gerçi büyük ihtimalle yarın birbirimizi görmeyeceğiz, yine de sizinle görüşmekten çekiniyor değilim üstelik kocası ben değilim, Voznesenki Köprüsü'nde duran arkadaşım, gerçekten de o! Bu hanım onun karısı, başkasının karısı!