Bazen senin de o derin, o hiç kapanmayacak sızıların seni soğukkanlı düşünmekten, hesapçı, daha kendinden emin biri yapmaktan alıkoyuyordu. Çünkü işin içine o hiç kapanmayan ve kökü ta çocukluğa giden sızıların girince ne kazandığımız başarılar, ne aklımz, ne de birisini çok iyi tanıyıp bilmemiz bizi o derin yalnızlık korkularından, ne denli gizlediysek de, hep kendimizi hatırlatan terk edilme kaygılarından koruyamıyordu.