"Birisi ölürse, sanki senin göğsüne bir taş oturur da bir daha kalkmaz. Sevdiğin bir insan, ruhunu Allah'ın ellerine teslim edip ölürse, senin içinde kırk mum yanar. Ölüyü gömdükten sonra, içinde her gün bir mum söner. Otuz dokuz mum söner, kırkıncı mum, sen ölene kadar içinde yanmaya devam eder. Ah, bu yalan dünyada ölümden yakın köy yok."
Sayfa 65 - Turkuaz KitapKitabı okudu
Kuyruklu Kürt
"Okula gittim. Kadın öğretmen herkesin adını ve doğum yerini sordu. "Anadolu'da Malatya'da doğdum," dedim ben. Öğretmen, "O zaman Kürtsün, kıçında kuyruğun vardır senin," dedi. Sonra güldü, ötekiler de güldüler ve bana isim taktılar: "Kuyruklu Kürt".
Sayfa 26
"Nineme, insanların niye bir öyle, bir böyle olduklarını sordum. "Boğaz, kırk boğumludur. İnsan bir şey söylemek isteğinde, kırk kez yutkunup öyle konuşmalı, bazı insanlar yutkunmadan konuşur, sonra ortada bir topak bok kalır," dedi."
Sayfa 50 - Turkuaz KitapKitabı okudu
Burada insan rüzgarı duyabiliyordu, nemi de duyabiliyordu. Sabahları uyanınca, insanın donmuş kemiklerini önce hayata geri döndürmesi gerekiyordu, burada her şey vücudun içine yerleşiyordu.
Turkuvaz KitapKitabı okudu
Atatürk nasıl sevilmez? Eğer o olmasaydı, şimdi burada biz değil, gölgemiz yürüyor olurdu.
Sayfa 109Kitabı okudu
"İnsanın nesi var?
Eti yenmez
Derisi giyilmez
Bir tatlı dilinden başka nesi var?"
Sayfa 124
Erkeğin pipisi düşer!!!
Annem bana yedi yaşın üstündeki bütün cocukların oruç tutabileceğini söyledi. Erkek kardeşim Ali oruç tutmak zorunda değildi.
“Ali niye oruç tutmuyor?” diye sordum. Annem, “O bir erkek çocuğu, eğer canı yemek ister de yiyemezse, pipisi düşer”diye cevap verdi.
“Ya ben?”
“Senin yalnızca alt tarafın şişer.”
Sayfa 46Kitabı okudu
Mükemmel:D
Cehennemin esraf-i safirine kadar yolun açık, git, cehennemin dip kuyusuna kadar yolun var
Sayfa 118Kitabı okudu
Pencerede oturmuş düşünüyordum, şimdi bir gemi gelip bütün bu kadınları içine alsa ve uzaklaşsa, bu kadınlar kaptana ve tayfalara nereye gittiklerini sormazlardı. Sanki yaşamış oldukları ve daha yaşayacakları hayatı çoktan dörde katlamışlardı ve bu hayatın üstünde oturuyorlardı. Ya da hayatlarını kocaman bir karpuz gibi ellerinde taşıyorlar ve öbür insanların bunu görüp bu karpuzları taşımanın kendileri için ne kadar zor olduğunu anlamalarını istiyorlardı.