Ne kadar kalpsiz varsa gelir bizi bulur ya, gerçekten o hesap bizimki de... Benim gibi birini geldin inandırdın. Üstelik aşkı, sevgiyi kafasından tamamen silip atmış bir durumdayken, "hayır, hayat öyle değil" dedin. Ne istedin lan benden!
"Bu çok sabit ve taş kalpli olmuş" deyip, dur şuna aşkı tekrar hatırlatıp güneşi gösterip, sonra da bir çukura atmak mıydı niyetin?
Beni bir karanlığın içine hapis etmek gerçekten bu kadar mı hoşuna gitti?