“… bana doğru bir adım atsa, beni anlamayı denese, o an ona tüm kalbimi verirdim.”
Sayfa 56Kitabı okudu
(Lat.) Habent sua fata libelli: Kitapların kendi kaderleri vardır.
Sayfa 33Kitabı okudu
Ve bir kez kendi içindeki insanı anlayan,bütün insanları anlar..
Bir kez kendini bulan birinin bu dünyadan artık kaybedecek bir şeyi yoktur..
...ne onunla konuşabiliyor ne çekip gidebiliyor ne bir şey yapabiliyor ne de onu bırakabiliyordum.
Sayfa 31Kitabı okudu
«Daha o tek, o biricik anda kutsalım olmuştu adın, sırrım olmuştu”
İçimde duygularımı harekete geçiren şeyler azaldıkça, yaşam çarkının en hızlı döndüğü yerlere gitme ihtiyacı duyuyordum..
Sayfa 17Kitabı okudu
..içimin bir zamanlar ne kadar ölü olduğunu asla bilmediler, şimdi nasıl çiçek açtığımı da asla anlamayacaklar.
Yaşamımızdaki güzellikleri, onları kaybetme korkusunu tatmadan farkedemiyoruz.
İçinde hâlâ acıyan bir yer vardı, ama iyi şeyler vaat eden bir acıydı bu, tamamen kapanmadan önce kabuk tutarken yanan yaralar gibi sıcak, ama yumuşak bir acı.
Sayfa 70Kitabı okudu
Zaman sonsuz gibiydi, geçmek bilmiyordu
Sayfa 44Kitabı okudu
