Masanın üzerinde buruşuk, kirli bir çorap, bir su bardağı, kırık bir ayna, bir parça ekmek vardı. Hasan ekmeğe bakıyordu "assınlar be," dedi. "Korkmuyorum. Kanı beş para etmez adamların karşısında ezildikten sonra, assınlar be, daha iyi. Bizim bir lokma ekmek için anamızın dini çalarken, elin adamı..."